SON DÜŞ(ÜŞ)
Kayýp bir defterin sayfalarýndan,
Yükselirken korkunç yankýlar.
Yankýlarýn sýcaðýnda tutuþuyor,
Kadere yazamadýðýmýz hatýralar.
Bir güz gecesinde kalabalýklardan,
Yansýrken o sarhoþ bakýþlar.
Bakýþlarýn selinde ýslanýyor,
Aynalara konuþamadýðýmýz yarýnlar…
Bulanýklaþan sessizliðin göz bebeðinde,
Beklerken bizi yaðmurlar.
Yaðmurlarýn selamýyla kaçýyor,
Güneþe emanet edemediðimiz bulutlar.
Baðrý yanýk topraktan uzakta,
Yýldýzlara yuva yaparken kýrlangýçlar.
Kýrlangýçlarýn solunda bitiyor,
Kelebeklere anlatamadýðýmýz hülyalar…
Gri vagonlarýn titrek dumaný ile,
Uðurlanýrken ebediyete yolcular.
Yolcularýn gözlerinde soluyor,
Koklamaya kýyamadýðýmýz kýzýl goncalar...
ZEYNEP SENA DOÐANTEKÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
ZSENADOĞANTEKİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.