BELKİLERİN BEKLEYİŞİ

Fevç fevç yýldýzlar parýldar ,siyah kirpikli gökkubbede.
Gecenin soluðu yakalar bedbaht olmuþ çehreleri vaktinde.
Dolaþýr bedeni çürüyen ruhlar, berzah aleminde.
Yüklenmiþ daðýlan bulutlarý seyreder yeni evinde...

Bir girdabýn rüzgarýnda ,özleme düçar olan yer altýndaki...
Yaklaþan ve uzaklaþan yýllarýný ,devrilen teraziye benzetir sanki.
Toplanmýþ halýlar, sývasýz duvarlar,hatýralar dýþýnda afaki.
Sular damýtýlýyor oysa, söyle neyin eksikliði bu sende ki?

Ýnciler gibi dizilidir sinesinde saklý adý konulamayan sevdasý.
Yorulmadan yürünen yollarýn cefasýdýr beklediði karanlýk yuvasý.
Kanatlarýný çýrpan bir serçe gibiyken kanayan yüreðinin yarasý.
Nasýl olur da pervasýzca biriken suizanlarý akýtýr gözünün yaþlarý?

Masanýn üzerinde ipek örtüler misali sayfalarca dipdiri mektuplar...
Mum ýþýðý aydýnlatýrken kelimelerin özlem çýðlýðýný, kapalý gözleri aralar.
Bekleyen vefa kokulular , çehrelerinde tebessümün süsü ,avuçlarýnda dualar,
Gelinlik giymiþ ufkun maviliklerde dansýný seyretmeye doyamazlar.

Yükseklerdeki tepeler dinler , þaha kalkan atýn naralarýný.
Seyreder hýrçýn dalgalarýn sarp kayalarý tokatlayýþýný...
Halbuki susmanýn elemi, geleceðin endiþesi sarmýþ her yanýný.
Nedamet yakasýnda broþken söyler, hakikatin kýlýcý, yanýldýðýný...

Yenilmeyen asrýn yenilmeden ayakta duran levhasýyken özlem,
Kaygýlarýn çoðalttýðý yetim bakýþlý umutlara ne söyler el alem?
Huzura boyalý masallarýn son nefesi , karýþmayacaksa hayatýn nefesine madem,
Pembe düþlerin yitirilen hayatlarý aydýnlatýþý yok olurken, neden okusun adem?

Sabrýn anahtarýný saklar gönüllerin neþvünema bulduðu sýrlý bahçeler...
Goncalar muþtular;hüznün girdabýnda daðýlanlar huzura erecekler !
Hasat zamaný hazan rüzgarýnda savrulan saman kadar özgürken hayaller...
Tereddütte bekler bedenler sahi içilen þerbet gibi neden soðuktu hayaller?

ZEYNEP SENA DOÐANTEKÝN.







Sosyal Medyada Paylaşın: