NEDENLERİN ŞARKISI

Yazarken korkmasaydý kalemler,
Kelimelerin sýrrýný.
Beyaz sayfalar gönlü geniþ sevgili olup,
Dinleseydi eðer yarým býraktýklarýmý.
Mektuplar girebilseydi zarflara,
Sarsaydý hem ahýmý hem yaralarýmý...
Susmaz konuþurdu dili lâl olmuþ hislerim,
Saçlarýmda yanan anýlarýmý...

Kalemlerin mavi mürekkebi,
Karýþmaktan vazgeçseydi gözyaþlarýma.
Sormasaydý ardýmda býraktýðým üç noktalar,
Ýsmine karýþan mavilikleri.
Adýmlarýmý tutmasaydý çýrpýnan kanatlar,
Titremezdi ellerimin gölgesi!
Ýnan hapsederdim,
Beyaz etekli sayfalara,
Ufka yayýlan sesini!

Herkes sussaydý, sormasaydý kimse.
Ayaklarýma baðlý prangalarý.
Bilmeseydi ruhumun odalarý,
Yýkýlmýþ evlerin tozlu duvarlarýný.
Hatýrlamasaydý gözlerimde biriken kalabalýk deniz,
Uçmaktan vazgeçen kýrlangýç kanatlarýný...
Ýþte o zaman,
Bulurdum mavi bir gökyüzü,
Yazardým isimlerimizi uçurtmalara,
Karýþsýn isterdim harflere, rüzgarýn sesi...

Adýný veren ben olmasaydým,
Yarýnlarýn öksüz býraktýðý bugünlere.
Silebilseydim tarihlerden,
Aylarýn yýllara býraktýðý hüznünü...
Akýtabilseydim gökkuþaðýnýn renklerini,
Solan bütün çiçeklerime.
Vazgeçerdim,
Seni bulduðum þiirlere küsmekten...
Seni bulamadýðým þehirlere ise esir düþmekten...

Toplayabilseydim güneþin gözyaþlarýný,
Göðün temiz sularýnda.
Dokunabilseydim gecenin sevdalarýna,
Gündüzün kucaðýnda.
Býrakabilseydim avucumda biriken gül yapraklarýný,
Baktýðýn her bir sokaðýn ucuna...
Koþar bulurdum bir kalem,
Uðurlardým yine seni, hoþ kalanlarýn ülkesine,
Bir güvercin kanadýnda...

ZEYNEP SENA DOÐANTEKÝN

Sosyal Medyada Paylaşın: