taburcu olmamak için direnen
yaralý bir "yoksun" a
ev sahipliði yapýyor içim
eski bir kitabýn
yapraklarýna iliþtirdim yorgun bakýþlarýmý
aþký hiç mutlu görememiþ gözlerimden
affýmý diliyorum
ekmekçi bir adamýn sakallarýndan
beslenen
kuþlara özendiðim de oldu
imrendiðim de
ki
insan olmayý beceremeyen adamlarýn içinde
iyilik yeþerdiðine þahit olmadan
göçüp gitmeyi
hiç bu kadar çok istememiþtim
saçlarýna sýrrýmý ördüðüm kadýnýn
vicdanýna makas attýktan sonra
hiçbir merhamet yumuþatmadý içimin taþa kesen yerlerini
patiskaya hikayesini resmeden
ablamýn parmaklarýnda oyalanan çocukluðumu
uçurtmanýn kuyruðuna baðlayýp
þuursuzca esen rüzgârýn esintisine
kaptýrmýþlýðým da oldu
bir ara-
bir araya gelmemiþ kavuþmalarý
gözüme kestirip
ortasýna düþtüm tüm ayrýlýklarýn
bütün hasretlerin toplanma yeriydim artýk
kadrajýn arkasýna sýkýþtýrýlmýþ
sevinçlerin
hilekâr tuzaðýna
aldanmýþtým da kimi zaman
fark ettim ki
aslýnda çoðu delirmiþ
çoðu cinnet geçirmiþ
çoðunluðu kendisi olamamýþ
bu yüzlerden sadece biriymiþim
kilitledim
içime çýkan sokaðýn kapýsýný
çektim dünyadan kendimi
-güzel bir ölümü hak etmiþliði vardýr ömrümün...-