Muâdil

-beþinci yýlýn ardýndan-


þehrin kenarýnda bekleyen
kurak bir mevsimin
çiçeklenmeyi beceremeyen halini giyinmiþtim


harfleri yutkuna yutkuna
konuþmayý öðrenirken
"seni seviyorum" cümlesindeki
y’e t k i y i
dilime sürmeyen tanrý’ya
hiç gücenmedim
diþlerime çarpa çarpa seken
s’lerin arasýndan
sýkýþarak
çýkan ýslýk sesiyle
aþka çalan bir baðlamanýn
tellerine
kýsmetimi baðladým

"kalpten kalbe bir yol vardýr
gözünen görünmez sýrdýr"


sonra
yýllarýn koynunda gizlenen
o mûbârek gün geldi çattý
soluma iliklediði dördüncü yýldýzý
öpüp uyandýrdý kalbimi
göðsüm yeþerdi ilkin
hiçbir yaðmura aldýrýþ etmeyen
duygu tomurcuklarý
usul usul boy verdi bakýþlarýyla
kýrk yýldýr çýrpýndýðým
dünyanýn baþýboþluðunda
iki kelimelik yer edindim
yârîn gramerînde

أنا أحبك

oysa bu söz
ne zaman
üzerime yürüdüyse
ürpertî verirdi
anlamsýz bir tedirginlik üstlenir
tongaya basma korkum
d e p r e þ i r d i


"neyse" ki bu defa
iyi tarafýndan yakalanmýþtým
iflâs eden direncimi
sesinin dokunuþuyla iflâh etmiþti
telaþýma aldýrýþ etmeden
tanrý’nýn benden esirgediði yeteneðiyle
sözünü yineledi

أحبك يا رجل


yýkýmlardan toplayarak getirdiðim
elden ayaktan düþme kalbimin
birbirini öteleyerek devrilen
günlerine denk geldi
g e l i þ i n

sürgüsü paslý avlunun asmalarý
yediiklimi desteleyen saçlarýnda
yeniden gôverdî

gölgene sürdüm kendimi
ç o ð a l d ý m yenilenelerek


انا احبك يا امر أة


Cömert Yýlmaz





Sosyal Medyada Paylaşın: