leylasýnýn hasretine aklýný yaslayan mecnun deðildim hiçbir zaman göðsümün altýndaki makam odasý derli toplu bir sûkunetin yataðýydý þýmarýklýðýna helal ettim nem varsa mahcubiyetimi bozguna uðratan yeni yetme duygularýn istilasýdýr çehremi böyle çepeçevre saran sevgi yumaðý
ne çok ayrýlýða rest çekti uzaðýma býrakýlan ezgilerin aþeren kavuþma isteði ömrümün rafýna istiflenmiþ sýradan günler kendini çürüðe ayýrarak kopup düþtü takvim yapraklarýndan
yýlgýn yýllardan kurtardýn cesaretime çalým atan zayýf hallerimi ki ben dilimi ýsýran yasalarý çiðnedim de geçtim çemberden siyaha ülke olan yüzüne iliþtirdim hüviyetimi
camekânlarýn önünde daðýlan bendimi bir araya toplayýp b e d i iyanýna sýðýnan muhacirim biraz öyle ki adým saným ahdým sen dolu kent kalabalýðý artýk
biliyorum sevmenin yetmediði sevilmenin eksik kaldýðý bir karmaþadan farksýz bu tefsirsiz dünya
ama yine de "a s r a y e m i n o l s u n k i" sesini çerçeveletip kulaðýma astým
-güzel sözler duymayý/özlemek istemiyorum…-
Cömert Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cömert Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.