UZAKLARIN YALNIZLIĞI
Günlere takýlý kalmýþ
yarýný zikrederken uzaklarýn yalnýzlýðý.
Sakince bekler,
tandýr alevinin gölgesindeki
iki katlý yataðý.
Sessizliði izlerken
her yaðmur sonunda
birikir hüznün saðanaðý,
Gecenin katran renkli mateminde
beliriverir
onun tek sýðýnaðý!
Yokuþa esir hayaller,
süzülüyor
bir özlemin ihtiyar gölgesinde.
Hüznün girdabý
çoðalýyor
tebessümlerin kuruduðu çehresinde.
Maviliklere
sakladýðý sevdasýný
hissediyor her bir zerresinde.
Yakamozlar
beliriyor ,
kanadýnýn kýrýldýðý evlerin çevresinde.
Rüzgarýn efsunlu uðultusunda
duyuluyor
huzurun ayak sesleri .
Þeker kamýþlarý toplanýrken
açýveriyor
birden sevda çiçekleri.
Maviliklerde
bir parýltý
yeþerir
ve kaybolur karanlýk ,
geceleri.
Yalçýn daðlarýn gölgesinde
salýnýyor
umudun
o dimdik neferleri...
Boðuluyor
gözlerdeki katreler
sensizliðin yükselen aðýtlarýnda...
Takvim yapraklarýný
eskiten ceplerim
sökülüyor
o bakýþlarýnda.
Gezinmek istiyorum
kader aðýnýn
oltalarla dolu kýyýlarýnda.
Soluyorum
dolunayýn yalnýzlýðýnda,
gün batýmýnýn
ortalarýnda...
Yaðmurlarý kurutuyor
zamaný saklayan sarmaþýklardaki uðultu .
Yükseliyor
kasvet kokan sokaklarýn taþlarýndan,
hüznün esmer bulutu.
Zehrini
damýtýyor koca kapýlarýn ardýnda,
sinendeki bu kuytu .
Setrediyor gözyaþlarýmý,
topraðýn baðrýnda filizlenen
o avuntu ...
Uyanýyorum
aydýnlýðýn ortasýndan,
gecenin soðuk dehlizlerine.
Kelepçeler takýlýyor
saydamlaþmýþ sözcüklerime,
ve de gözlerine.
Yanýyor özlem meþaleleri ,
zikredilen isminin son hecelerine.
Tenindeki kýymýklar
acý veriyor
gölgede bekleyen senelerine.
Halýlar toplanmýþ seyreder,
yarýna yükselen rutubetin sancýsýný.
Ýletir gri duvarlar
levh-i mahfuzdan,
soðuk selamýn
sessiz salasýný.
Hüzne boyalý kalpler
sandýklarýn diplerinde
bulur
eksik parçasýný.
Çorak diyarlarýn sersefil yaðmurlarý,
bekler
vuslatýn
bir damlasýný ...
Çaresizliðin kumaþý sökülmüþ
elimde düðümleriyle
beklemekte.
Sessizliðin taþtýðý evlerde
sýralanmýþ bedenler
her an erimekte...
Zamana mühürlenmiþ gözlerim
cemrelerin uyanýþýný
seyretmekte .
Bilinmezliðin cereyaný
þimdilerde
koþarak þarkýlar söylemekte.
Çözülüyor
telefon ahizesinin dibinde
sükuta boyalý diller.
Duyunca birden
saklý týnýyý
doluyor
yeþile susayan esir gözler...
Sararmýþ çehrelerin kavsinden akan gözyaþlarýna
yetmiyor mendiller.
Tozlu merdivenlerden iniyorlar þimdi
uzaklardaki saklý inciler ...
ZEYNEP SENA DOÐANTEKÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
ZSENADOĞANTEKİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.