UZAKLARIN YALNIZLIĞI

Günlere takýlý kalmýþ
yarýný zikrederken uzaklarýn  yalnýzlýðý.
Sakince bekler,
tandýr alevinin gölgesindeki
iki katlý yataðý.
Sessizliði izlerken
her yaðmur sonunda
birikir hüznün saðanaðý, 
Gecenin katran renkli mateminde
beliriverir
onun tek  sýðýnaðý!
 
Yokuþa esir hayaller,
süzülüyor
bir  özlemin ihtiyar gölgesinde.
Hüznün girdabý 
çoðalýyor
tebessümlerin kuruduðu çehresinde.
Maviliklere
sakladýðý  sevdasýný
hissediyor  her  bir zerresinde.
Yakamozlar
beliriyor ,
kanadýnýn kýrýldýðý evlerin çevresinde.
 
Rüzgarýn efsunlu uðultusunda
duyuluyor
huzurun  ayak sesleri .
Þeker kamýþlarý toplanýrken
açýveriyor
birden  sevda çiçekleri.
Maviliklerde
bir parýltý
yeþerir
ve  kaybolur karanlýk ,
geceleri.
Yalçýn daðlarýn gölgesinde
salýnýyor
umudun
o dimdik neferleri...
 
Boðuluyor
gözlerdeki   katreler
sensizliðin yükselen  aðýtlarýnda...
Takvim yapraklarýný
eskiten ceplerim
sökülüyor 
o bakýþlarýnda.
Gezinmek istiyorum
kader aðýnýn
oltalarla dolu kýyýlarýnda.
Soluyorum
dolunayýn yalnýzlýðýnda,
gün batýmýnýn
ortalarýnda...
 
Yaðmurlarý kurutuyor
zamaný  saklayan sarmaþýklardaki uðultu .
Yükseliyor
kasvet kokan sokaklarýn taþlarýndan,
hüznün  esmer bulutu.
Zehrini
damýtýyor koca kapýlarýn ardýnda,
sinendeki  bu kuytu .                           
Setrediyor gözyaþlarýmý, 
topraðýn  baðrýnda filizlenen
o avuntu ...
 
Uyanýyorum
aydýnlýðýn ortasýndan,  
gecenin  soðuk dehlizlerine.
Kelepçeler takýlýyor
saydamlaþmýþ sözcüklerime,
ve de gözlerine.
Yanýyor  özlem meþaleleri ,
zikredilen isminin son hecelerine.
Tenindeki kýymýklar
acý veriyor
gölgede bekleyen   senelerine.
 
 
Halýlar toplanmýþ seyreder,
yarýna  yükselen rutubetin sancýsýný.
Ýletir  gri duvarlar
levh-i mahfuzdan,
soðuk selamýn
sessiz salasýný.
Hüzne boyalý kalpler 
sandýklarýn diplerinde 
bulur 
eksik parçasýný.
Çorak diyarlarýn sersefil  yaðmurlarý,
bekler
vuslatýn
bir damlasýný ...
 
Çaresizliðin kumaþý sökülmüþ
elimde düðümleriyle
beklemekte.
Sessizliðin taþtýðý evlerde
sýralanmýþ bedenler 
her an erimekte...
Zamana mühürlenmiþ  gözlerim
cemrelerin uyanýþýný
seyretmekte .
Bilinmezliðin cereyaný
þimdilerde
koþarak  þarkýlar söylemekte.
 
Çözülüyor 
telefon ahizesinin dibinde 
sükuta boyalý diller.
Duyunca  birden
saklý týnýyý
doluyor
yeþile susayan esir gözler...  
Sararmýþ çehrelerin  kavsinden akan gözyaþlarýna
yetmiyor mendiller.
Tozlu merdivenlerden iniyorlar  þimdi 
uzaklardaki saklý inciler ...

ZEYNEP SENA DOÐANTEKÝN
Sosyal Medyada Paylaşın: