NAMERTE BİR ÇİFT SÖZ
Demiþsin ki “ Onlar tembel!” öyle mi
Biz çalýþtýk sen övüldün doymadýn
Mertliðin mayasý sizde böyle mi
Sen bizleri adam diye koymadýn
Benle ayrý söyler, onla hep ayrý
Camiayý ettin hep ayrý gayrý
Namert olan þimdi görür mü hayrý
Ýyi rol kesmeye hala doymadýn
Tanýr mýsýn iki yüzlü birini
Hiçbir er doldurmaz onun yerini
Bizden biri akýtsa son terini
Sana fayda yoksa adam saymadýn
Kah kravat rengim, kah libasýmýn
Neyin beðenmedin býyýklarýmýn
Mirasçýsý mýsýn Ebu’l – Kasým’ýn
Yurdu parselledin yine doymadýn.
Evet Pazarlýyým, tembel dediðin
Çanaðýndan kaþýk kaþýk yediðin
Acep var mý senin candan sevdiðin
Ahh, bizleri bir bir yedin doymadýn
Þu sözümü iyi dinle, küpele
Mert namertle durmaz hele el ele
Gönül merte kayar, gözler güzele
Mertlik kitabýný yýrttýn doymadýn.
Edip Kamil
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.