SANC(R)ILAR

Bir çýðlýk yükselir, yüreðimin en derin koðuþunda.
Kimseler duymaz sahipsiz aðýtlarýmý geceleyin yataðýnda.
Her bir yaným soðuyor,içimde var olan acýlarla.
Ve sökülmüyor bedenimdeki düðümler sancýlarla...
Hüzünler yýðýlýyor saçlarýmýn diplerinden gözlerime,
Sorular kaçýyor eteklerimin ucundan sevdiklerime.
Saklambaç oynuyor kelimelerim karanlýðýn en dibinde.
Odalarým dolup taþýyor, çaresizliðin evinde.

Bileði zincirli hüzünlerim kaçýyor ardýmda kalan senelerden.
Geçen her bir gün eksiltiyor umutlarýmý çerçevelerden...
Sana yaklaþtýkça soðuyor içim, sýcak iklimlerden.
Sessizce kaçýyor dokuduðum tüm kilimlerim, gözlerinden...

Sonunu bilmediðim masallarda nefes alýyor ruhum
Bir bilinmezlik kaplamýþ bedenimi sanki kayboluyorum...

Biriken damlalar yol alýyor kalbimin odalarýnda.
Siliniyor birer birer sayfalara kazýdýðým hatýralarda.
Tahammüllerim yorgun, sessizce akan bu feryatta.
Saatlerim durgun yolun kýyýsýnda bekleyen kalabalýkta.
Sanki bir ben varým kanayan bu asi hayatta...

ZEYNEP SENA DOÐANTEKÝN
Sosyal Medyada Paylaşın: