Merhaba Sevgili.
Suyun Topraðýn ve tohumun hatýrýna
Ateþ yüreðime serinlik baðýþla ,
Affet, elimde deðil ,
Vakit sen olunca
þahsýna münhasýr yazmamak.
Þiirlere sardým kanayan ruhumu,
Canan gider Can kalýr diye ;
Can kesiði kapanmaz bir yar/aya
býraktým sonumu.
Gözlerinden düþtüm,
Kirpiklerine tutundum
Öldüm dediðim yerde ,
Dudaklarýnýn saçaklarýnda kaldým..
Sahi ölmemiþ mi idim?
Eskiden böyle deðildim ..
Sersefil ve tutarsýz ,
Zamansýz , Sabýrsýz
Avuçlarýna konan kelebek gibi ,
Kýrýlgan mecalsiz
Masum çocuk yüreðinden dudaklarýnýn kenarýna konan “hiç” kadar çaresizim
“Keþke” merhaba dediðimiz yerde hep kalsaydýk .
Eli kanlý ayrýlýðýn boðazladý boynumu ,
Unuttun seni sevdiði mi !
Gök kubbe söndü ,
Yaðmur topraða küstü,
Gözlerime bulut bulut özlem düþtü ,
Aðlarsam sen gidecektin ;
Tutarsam kendimi,
ben ölecektim.
Yine de aðlamadým!
Tek söz etmeden gitme!
Gidiþine küfürler savurur ardýnda kalanlar .
Evi baþý yýkýlýr yüreðimin
Uykunun canýna okumuþ sabahlar sürülür yüzüme .
Suçlu sýzýlar taþýnýr göðüs kafesime
Utanmadan birde isyanlar dikilir karþýma
Kavgada bile dile gelmez kahrým,
Ýzin ver
Son kez uyuyayým göðsünde,
Hasrete çalan rüyalarým ile
Ah yüzümün huzur kapýsý,
Yüreðimin dilsiz mýsrasý ,
Olurda uyanýr isem .
Beni ayrýlýðýndan öpme .!
Ömrümün vebasý oldu ayrýlýðýn ,
Biliyorum bir masaldý bitmesi gereken
Düþüme saplanan efsunlu sevdaydý sonu gelen
Gözün aydýn
Kurtuldun benden
Þimdi isimsizim sessizim ,
Yetmedi bir de kimsesizim!
Aldýn alacaðýný sen
Kýrdýn aþkýn kalemini düþünmeden,
Ne intihar Ne cinayet ;
Neylersin
Benim de yazgým da varmýþ ,
Sevdaya ömür tüketen.
Fýrat YETÝÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.