Lina !
Karacadað’ýn baþý dik Kardelen’i !
Rüzgarýn deli dolu hýrçýn Küheylaný.
Siyah gözlerini arala Bana;
Su gibi uyut beni,
Mahkeme-i Kübra’ya kadar,
yüzünün ebrusunda.
Düþ kýrýklýðý ,
alaz bir aþktan kalma;
Yakýlan gündeliðin yürek kalýntýlarý ile haykýrýyorum sana.
Gitme asi Munzur’um !
Güne bakan çiçeðim .
Gitme Kehribar yüzlüm !
Hasankeyf’in yarasýna ses olan kavruk aðýdým.
Gidersen ?
Uzaklarda kývrýlan gölgen ;
Ýç çekiþlerimde durmadan büyür.
Gözlerime yaðmalanmýþ sürgün bir kentin uðultusu ;
Cumartesi annelerinin çaresiz bekleyiþi oturur.
Vuslat visalini býrakýr Lina.
Özlemin; soðumayan kurþun misali,
kendini kalbimde unutur.
Aynalar þahit !
Her gece,
ahraz ateþin koynunda hârlanan yüzüme ;
muhacir tebessümler taþýyorum.
Ayrýlýðýn da büyüttüðüm;
Çýnar aðacýnýn gölgesinde
eskir öksüz hayallerim.
Göðün ve topraðýn arasýnda ki efsunlu sevdadan ibret al Lina.
Suyu çekilmiþ bulutlar Aþkýna!
Zira senden sonra yaðmurlar hiç düþmedi bu topraklara!
Döndükçe; içten içe ,
özünde yanan semazenler hatýrýna.
Ellerini ve sesini getir bana.
Eylül’ün gölgesinde büyüyen;
Yüreðimin râhlesinde meþke duran þiirleri,
Dudaklarýn da vede baharýn da sakla.
Lina!
Herkes umudunca yakar
içinin ýþýklarýný ve kederince karartýr mutluluklarýný.
Gittin!
Þimdi hangi iklim sarar ;
kalbime býraktýðýn, kýrýk serçe kanatlarýný.
hangi gökyüzü kucaklasýn,
eksiltiðin yanlarým da sancýlanan dilsiz yalnýzlýklarý mý?
Oysa;
Gözlerimin seni göremediði kadar uzak ,
içimin sarp kayalýklarýn da,
adýn ile baþlayan çýðlýklar kadar;
bana yakýnsýn Lina.
Yemin ederim !
ki kuþlar da öðrendi ;
Mum ýþýðýnda kederlenen sensizliðin ile sabahladýðýmý.
Hasretin ruhumu zapt eden Can sýzýsý.
Caddeler dolusu , sokaklar boyu,
Þehir de kaç kaldýrým taþý varsa;
Hepsi bilir seni n’asýl aradýðýmý .
Lina’m
Bir gün gelirsen göðe yükselen zýlgýtlarla;
Gökkuþaðý’nýn sade mavisini kuþan sesine ve gamzelerine.
Tek damlasýný býrak nefesinle, içimde ýrgalanan hüzünlere.
Ah yüreði toprak kokulum!
Son defa dünya gözü ile gözlerin ç’aðlasýn gözlerimde .
Kalmasýn yokluðunda ahkam kesen hüsranlar üzerimde .
Bak Lina!
Merhamet elini ayaðýný çekiyor üzerimizden.
Güvercin ölüleri kokar salyalý aðýzlar.
Kenarlarý günah ile iþlenmiþ harfler yükselir,
kül renginde gökyüzüne.
Neden Lina?
Tevbe kapýsýndan dönen ,
sahipsiz dualar kanar bileklerimde?
Gayya kuyularýna düþenlerin,
týrnaklarý kanar göðüs kafesimde.
Tarumar olur yüzüme esen direnç daðlarýmda ki Meltem.
Çöl fýrtýnasýnda çatlayan atlarýn ölüm kokusu siner ellerime.
Savurdum avuçlarýmdan bütün sevaplarýmý;
Cudi’nin tepesinden Nusaybin’in eteklerine.
Heyhat !
Lina; bu sensiz sedasýz n’asýl kýyamet !
Hâlâ seni bekliyorum!
Ne zaman Eylül koksa bahçede ki sarmaþýk yapraklarý ;
bir göç telaþý, bir ayrýlýk çöker
nemli anýlardan içerime akan göz yaþlarýma,
Ve yeniden sarýlýyorum dað deviren özleminin sancýsýna.
Oysa ben seninle unutmuþtum bütün terk edilme korkularýmý.
Söylesene Lina;
þimdi kim tamamlar beni ?
Kim yeniden tazeler aþka olan inancýmý?
Ve Caným yarýsý ;
Senden g’ayrý kiminle hayal kurayým yaþlanma masalýný?
Yüreðin sýzýsý deðmesin taþa;
Taþýn nidasý,
ârþ-ý âlâyý sar(s)ar Lina!
Yasladým gölgemi ayrýlýða ,
Nefes nefes aktým hüzün ve keder tortularýna.
Süzülen kimsesiz yaþlarýmý ben öptüm ;
Bir Ah miktarýnca!!
Lina;
Turnalar da göçtü henüz güz uðramadan.
Tohumda çürüdü , zamandan ç’aldýðým baharýmda daha çiçeðe durmadan.
Unuttum senden sonra güneþe tutunmayý;
Zemheri bir kar iklimi kaplar kirpik uçlarýmý.
Þimdi, ya gel beni tamamla;
Yada Azrail’in kanatlarý deðsin parmak uçlarýma.
Fýrat YETÝÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.