kırmızı ve siyah

oysa þimdi evimin duvarlarýna hoyratça çizdiðin bir resim gibiyim
amansýzca zehirliyor bütün renklerini yalnýzlýðým
siliniyor gitgide.. o çocuksu masum yüzüm
hani bir türlü gözlerini kaldýrýp ta bakamazdýn
korkardýn o derin bakýþlarýmda kaybolmaktan...
bu yüzden miydi gözlerini kaçýrýþýn?

yalnýzca iki renk kaldý þimdi..
biri siyah, diðeri kýrmýzý...
tek kiþilik bir sinemadayým sanki
en ön sýradan seyrediyorum ayrýldýðýmýzý.
þimdi anlýyorum neden bu kadar çok sevdiðini bu renkleri
ve ruhunda býraktýðý o buruk hazzý...

sonra alev alev yanan
bir deniz kenarýnda buluyorum kendimi
yüreðini incecik bir ýrmaðýn suladýðý
nice rüzgarlar alýp gitmiþ ayak izlerini
ve kokunu...
bakýyorum .. o ihtiyar balýkçý da yok ve o eski kayýðý...
ama hala hatýrlarým.. fýsýldadýðý sözlerini;
"bu kýzý býrakma, mutlu et onu."

ýslak bir çift gözle seyrediyorum
bir bir siliniþini anýlarýn...
bir bir buharlaþýyor sanki avucumda
yalnýzca lacivert bir damla kaldý parmak ucumda...
umutsuzca tutunmuþ bekliyor;
bileklerimden sýzan son kýrmýzýyý
ve biliyorum göremeyeceðim kapanýþýný perdenin
seyredemeyeceðim yokluðunu...
aldýrma çýðlýklarýma etmedim sana ah
ve tükenir son kýrmýzý...
affet beni.. bundan sonrasý siyah..

hakan zengin
Sosyal Medyada Paylaşın: