DİRENEN BEDENLER

Hayat akarken derin yamaçlarda,
Yeþeriyor yapraklar aðaçlarda.
Zaman gezinirken hatýralarda,
Yadýma düþüyor mesut anlarda...

Kanat çýrpýyor beyaz güvercinler.
Bak umuda koþuyor kelebekler!
Mini mini adýmlarla bebekler,
Masumiyeti tezahür ederler.

Haziranýn on altýsý günlerden...
Dökülür çaresiz yaþlar gözlerden.
Sakýnýr yürekler siyah alglerden.
Utanýr onlar kararan yüzlerden...

Yankýlansýn çaðlar boyu umudum!
Sussun yalan bakýþlý cümle umum.
Tebessüm ederken güneþim masum.
Dokunmasýnlar bu benim hududum!

Ayaklanýr düþe kalka hayaller...
Toparlanýr yokluðunda bedenler.
Buzu hatýrlatan beyaz mermerler,
Özlemle yüklü yüreði delerler.

Mavi gökte saklýdýr güler yüzün.
Selam der yola devam eder özün.
Tavana asýlýdýr bekler hüzün .
Yeþerecektir geliþinle güzün...

ZEYNEP SENA DOÐANTEKÝN.


Sosyal Medyada Paylaşın: