Bahar diye uyandýk, gördük kara kýþlarý, Þu kýsacýk hayatta görecek kaç yaz kaldý? Karlarý hiç kalkmýyor, sisli daðýn baþlarý, Güneþ bile çaresiz, bitmeyen ayaz kaldý.
Zakkumlarý büyüttük, gonca gül niyetine, Her sözü senet bildik, bakmadýk suretine, Kimi makama kuldur, kimi de servetine, Bütün renkler kirlendi, sadece beyaz kaldý.
Gidenlerden haber yok, onlarý çok özlerim, Yollara baka, baka yorgun düþtü gözlerim, Dinlemedi hiç kimse, boþa gitti sözlerim, Kelimeler tükendi, sessiz bir niyaz kaldý.
Tespih gibi daðýldýk, ne dost kaldý, ne de yâr, Dünyalýk bir telaþla savrulduk diyar, diyar, Ýki kelam etmeye gönüller hasret duyar, Muhabbet tükenince, dilde buruk haz kaldý.
Bazý dertler yerleþir, kovulsa dahi gitmez, Tabip çaresiz kalýr, hiçbir ilaç kâr etmez, Gönül tamirlerine bir ömür dahi yetmez, Kesilince tedavi, sinede maraz kaldý.
Geldi geçti bir ömür; kah aðlaya, kah güle, Katlandýkça büyüdü; çile üstüne çile, Feryatlarým karýþtý hoyratça esen yele, Aþýklar susup gitti, duvardaki saz kaldý.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.