MENÃœLER
Anasayfa
Åžiirler
Yazılar
Forum
Nedir?
Kitap
Bi Cümle
Ä°letiÅŸim
Edebiyat Defteri
Ve Uyanıyor İnsan
İbrahim Halil ÖZLÜ
Ve Uyanıyor İnsan
Gün doðarken baþlýyor hayat telaþý.
Bir koþuþturmaca,
Alýp gidiyor baþýný.
Uyanýyor doðayý güzelleþtiren,
Kelebekler,
Kuþlar,
Çiçekler,
....
Uyanýyor insan
En tatlý uykusundan.
Hava güzel olunca,
Bir ayrý oluyor, güne baþlamak.
Ve mutluysan,
Eksik kalmamýþsan hayata,
Daha bir baþka oluyor,
Ve uyanýyor insan,
Eksik kalanlarýyla,
Tamamlamayý umut ederken.
Takvim yapraklarý gibi eskiyor yaþýnýlmýþlýklar.
Hatýrlýyor musun?
"Gideceðim." dediðin günü.
Hava soðuyor
Ten üþüyor,
Gün üzerini örtüyor,
Cümleni bitirdiðin zaman.
Ýþte az evvel oradan geçtim.
Zaman durdu.
Ben durdum.
Rüzgar sesini yitirdi,
Ellerimi uzattým,
Ellerini tutmak için.
Ama havada kaldý,
Bütün yarýnlarým,
Senli hayallerim...
Demiþtim ya;
Ve uyanýyor insan,
Eksik kalanlarýyla,
Tamamlamayý umut ederken.
Ýbrahim Halil ÖZLÜ
Saat: 23:48
Tarih: 09-01-2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Halil ÖZLÜ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
En Çok Okunan Şiirleri
Yalnızlığa Yürüyen Adam
ZEYNEP...!
Zeynep ve Ebu'l As...
İki Bardak Çayın Hikayesi
Kaybolan Samimiyet
Gecenin Sessizliği
Ceketimi alıp giderim
Susmak…
Yaşamak/Ölmek İstedik
Yolculuk