MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Ve Uyanıyor İnsan
İbrahim Halil ÖZLÜ

Ve Uyanıyor İnsan


Gün doðarken baþlýyor hayat telaþý.
Bir koþuþturmaca,
Alýp gidiyor baþýný.

Uyanýyor doðayý güzelleþtiren,
Kelebekler,
Kuþlar,
Çiçekler,
....

Uyanýyor insan
En tatlý uykusundan.
Hava güzel olunca,
Bir ayrý oluyor, güne baþlamak.

Ve mutluysan,
Eksik kalmamýþsan hayata,
Daha bir baþka oluyor,


Ve uyanýyor insan,
Eksik kalanlarýyla,
Tamamlamayý umut ederken.

Takvim yapraklarý gibi eskiyor yaþýnýlmýþlýklar.

Hatýrlýyor musun?
"Gideceðim." dediðin günü.
Hava soðuyor
Ten üþüyor,
Gün üzerini örtüyor,
Cümleni bitirdiðin zaman.

Ýþte az evvel oradan geçtim.
Zaman durdu.
Ben durdum.
Rüzgar sesini yitirdi,

Ellerimi uzattým,
Ellerini tutmak için.
Ama havada kaldý,
Bütün yarýnlarým,
Senli hayallerim...

Demiþtim ya;

Ve uyanýyor insan,
Eksik kalanlarýyla,
Tamamlamayý umut ederken.

Ýbrahim Halil ÖZLÜ

Saat: 23:48
Tarih: 09-01-2019


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.