Göðü deliþmen bir bulut yalnýz býraktý
Yaðmur bekliyorduk, acý yaðdý
Bir hainlik vardý çiçeklerde
Toprakta derin bir fýrtýna uyurken
Sonra aldý baþýný gitti kuþlar
Daðlarýn kalbinde müphem bir isyan
Nehrin göðsü karardýkça karardý
Sütten kesilmiþ bebelere acýmadan
Bir kýyýmýn ortasýna savurdu insaný
Zalim hükümdar.
Nazikçe taranmýþ saçlara kan bulaþmýþ
Nazikçe büyütülmüþ yüreklere
Yorgun düþmüþ gözlerim gecenin deminde
Yüzümü arayýp duruyorum
Soruyorum siyaha beyazýn adresini
Kurþundan daha aðýr ve cehennemden daha sýcak
Sakin bir babanýn suskunluðuyum þimdi
Aðzýmda kalibresiz küfürler
Duyuyor mu beni diye fýsýldýyorum ölülere
Duyuyor mu beni o zalim hükmüdar.
Karanlýk, sis ve açlýk
Özeti gibi insan olmanýn
Coðrafyasýnýn hakkýný vermemiþlerin ekmeði
Bütün katillerin boynunda keleþ
Kan, gözyaþý ve ölüm
Son sözü gibi Tanrýnýn
Ve uyuyor göðsünde anasýnýn emek
Öfkeden kýrýlýrcasýna sürgün yemiþ aþk
Hiçbir güzel þey kalmamýþ
Baðýra baðýra yaþýyorum fukaralýðýný vicdanýn
Soruyorum duymuyor beni
Soruyorum, dinlemiyor zalim hükmüdar.
Nedim KARDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.