Yine kýrlara yürürken gün batýmý manzarasýnda
kader
er geç bükmen gerekecek dizlerini karþýmda diyordu
bugün
öbür gün
evet en geç öbür gün.
Apansýz
ilk kez aðladýðýmý hissediyorum
kýzýlla mavilikler arasýndan sarýya dönerken ömrüm
yalnýzca öbür gün
artýk hazýrlanmak gerek sonsuz döngüye
sakince
ve alnýmdaki buruk çizgilerdeydi hayat.