Odamýn kuzeye bakan duvarý üstünde þimdi ömür
batan güneþte gölgelerin boyumu geçtiðinden habersiz
ve dize varmýþ denizde yüzümü alýp gidiyor dalgalar
bu yatak daraðacým
mumdan yapýlmýþ itiraflar sökmek isteyen.
Hâlbuki her diriye düþmandýr bu aynalar
bir kopya koymuþ yerime uzak bir yerlerden
bana bu oyunu eden
bu sararmýþ yüzde hayale dalan sokaklardadýr
iþte benim hayat hikayem.
Gölgeler bir merdiven kurmuþ buruþan ellerimden
çalmýþ yol yorgunu ömrümü kül rengine eriyen ay
ve yer altýna çaðýran kýmýldanýþlar var
buraya diyor
bulutlarda asýlý kalmýþ gibi bu çizgiler.
Ey kam
bu cüceler olmasaydý dizleri bükük
aydýnlýkta kalsaydý yalanlarýyla bu asýk yüzlü kiþiler
ve birbirimizin yüzüne bakacak zaman bulsaydýk eðer
vakti gelmeden.