güne düþen çiy gibi kirpiklerin gölgelendiðinde aslýnda o an yer ayaklarýmýn altýnda kayar ve uyuyasým gelir müjgânla kömür karasý gözlerinin üstünde yükselen anýlarý dinlerim geçmiþin rüzgarlý kulübesine sýðýnarak
elbette bir gün yüreðimi de avutacak bu gün ýþýklarý
_ bir ürperiþle
apansýz yalnýzlýk düþer gün ýþýklarýyla þehre o zaman yüzerim güzel bir rüya gibi düþen çiyde sinende kokunu içime çekerek bulutlara takýlan aþk sürgüne götürürken ruhumu hayat ne kadar kýsa ve unutmak bu kadar zorken
hâlbuki bir sözün yeterdi hüzünlü ruhuma neþe vermeye
ah nisyan
Sosyal Medyada Paylaşın:
enverlevent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.