dil yanýðýmla yanaðýmý ýslatýyorum
gözlerim gökyüzüne asýlý...
Ýstanbul sokaklarý eskiyor adýmlarýmda
evvel zaman içinde aþklarýn dev olduðu
ýssýz soðukluðun kaldýrým yosmalarýyla ýsýtýlmadýðý
melankolik akþamlara adak niyetine
çýnar aðaçlarýna sonbaharda asýlan ölü yapraklarýn olduðu
kavuþamayýp da bir ömür gramafonlarla sarhoþ seviþenlerin kenti
bu sabah tanýdýðým mavi olmayacak penceremde
az siyahtan
az da griden çalarak sürecek gözlerime hayat
ki kýsýr döngülere gebe düþlerim
esrik bir yaþ daha düþürecek gözlerimin kýyýsýndan
amansýz bir uyuþturucu müptelasýnýn tutkusuyla sana baðýmlýyým
o kadar da kötü deðil hasret krizlerim
olmadýðý gibi
olamadýðý gibi
hiç olmadý ki sana ihanetim
zaman aktýkça avuçlarýmýn arasýndan
orospu yanaþmalar çýnlýyor kulaklarýmda
sus!
az þevkat ver!
az merhamet!
yüreðim çokca acý...
Harun PEHLÝVANOÐLU