Suya stran

su

ve

ay’da

saklý duran yüzünün atlasýna

rüyamý süslü kýlan bir ülke çiziyorum üzerine
söze gül yediren yediveren aðýzlý çocuklar
göðüne yýldýz asýyorlar gözlerin kadar güzel


geceye ýslýk çalmayý öðreten aklýmý
sýyýrýp
rüzgârlara giydirdim deliliðimi


çilesine eyvallah etmeyen hikâyeleri
sýrtýna çivileyen hayallere rastladým yol boyu
bütün dertlerin korkuya kapýlma sebebiymiþ
omurgasý saðlam sevmelerin direnci


her mola yerinde
çayýma gülüþünü düþürüyorsun
kenarýndaki çukurda yeþeren umutla birlikte
üþüyen yetimlere pay ediyorum
huzuru ayaða kaldýrýyoruz el’birliðiyle
baþucumda ayin yapan müridlerin duasýnda
adýnýn harfleri tek tek batýyor döþüme
bu defa yalnýz batmayacaktým bahtýmýn dibine


cömertleþen yokluðunda
ayýkladým kendimi ayýp zamanlardan


merhametinden öpülecek insanlarýn
her gün daha da azaldýðý dünyada
dibini boyladýðým bahtýmýn içinde vazgeçtim
mutlu olabilme sevdasýndan
ve utanýlacak bir yer arama gayretinden


sonra yine
ayný sedirin serinliðinde unutuyorum
rüyamý gölgemi ve bizi



Cömert Yýlmaz




Sosyal Medyada Paylaşın: