ateþ istemeye gelen newroz’u bakýþlarýna hasret kaldýðým kývýlcýmlarla tutuþturdum vaktine yetiþen aþkýn harýyla yandý sensiz geçen günlerimin yorgun kederi
-dip boyasý gelmiþ acýlarý- fýrat’ýn kýrmýzý suyuna bulayalý çok oldu yamacýnda olaðanüstü güz yaþlarý barýndýran cudi’den göç ettiðimi kimseye söylemedim bunu ilk sen biliyorsun ilk kez sana verdim nuh’tan aldýðým selamý
bakýþlarým kendini ele vermeden önce yalnýz sana ihbar ettim aþka düþen yanýmý
aklýma jilet atýp ortaya döktüler bütün düþüncelerimi hepsinde biraz sen buldular þaþýrmadým þaþkýnlýklarýna seni anmadýðým her aný yok saydýðýmý hiçbiri bilmiyordu
öykümün en gizli yerinde gülüþüne doðru uzanan yola saptýðýmý çehremi saran kara bulutlardan saklý tuttum alnýnýn deðdiði secdeye üç defa kalbimi yoklayarak býraktým duygularýmý
dualarýndan öperek bir dilek de ben iliþtirdim yanýna
-ona iyi bak/aþk ile…-
Cömert Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cömert Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.