Doðumun çeþmesinde býraktým ceylanýmý
Yaralý ve hüsran bir hayat içinde
Ablukasýný kýramadan zebreðin kýrdýlar gözlerindeki çiçeði
Kopardýlar güneþini uyanýþ takviminden
Her gece inleyip duran bir þiirin kalbinden bakýp durdu
Yüzümün umutsuz donukluðuna
Sonra ben aðlamakta çare buldum
Aðladým, kýrk dalý kýrýp dizimle
Ateþime adýný verdim.
Yolun yarýsýnda daha, yabancý bir düþman gibi
Kabuðundan azad ettim yaramý
Ölümün çeþmesinde aradým ceylanýmý
Kaný suya bulaþmýþ bir avcýnýn çaresizliðinde
Sevgilim dedim, sevdiðim topraðýmýn utangaç çiçeði
Zamanýn korkunç aðzýnda gülüþürken türküler
Yüreðinden habersiz kalsýn çirkinliðimdeki aðrý.
Küfrün üstüne kýrýldým, sözdüm sustum
Aðladým, yüreðimi büküp
Yalnýzlýðýma adýný verdim
Sardým sarmaladým rüzgarýn huzursuzluðunu
Sönmesin dedim gençliðimin hicran þavký
Yüzümde durmasýn yüzüme nefretim.
Yaðmur aðrýsý sarmýþ sarmalamýþ topraðý
Aðacýn hoþnutluðundan kalem yontuyorum ellerine
Sözlerine nefes, gözlerine þiir, gülüþüne huzur
Üþüyorum bütün pencerelerin o ziyan misafirperverliðinde
Üþüyorum ve özlemin hecesine takýlýyor kirpiðim
Yapraðýmdan vedasýz bir kýrýlmýþlýk taþýyorum köklerime.
Bir yerlerde bir filiz oluyorum
Bir yerlerde hicran þavkýnýn aðzýna dökülüyorum
Bulutun uðultusu, ýþýðýn eti, rüzgarýn rengi,
Her þey bitirmeye hazýr sanki
Hicran þavkýnda puslu cengi.
Nedim KARDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.