medreselerde unutulmuþ dualarda saklý kalan
son istekti adýmýn yanýna yakýþan varlýðýn
kadri ye’tim býrakýlan geçmiþimi
üþüyen bir aðacýn gövdesine emanet ettiðim o gün
içine muhayyerkürdi kaçmýþ hikayelere konu’k oldum
kahve fincanýna doluþan bahaneleri tüketip
hiçbir mazerete sýðýnmadan uzun uzadýya
uzayan yollardan soðuk havadisler getiren freiduone’nun
cümleye döktüðü harflerde kaybolan özne oluyordum
sokak kavgalarýnda vazgeçtim taþ kesilmekten
besmelesiz tekbirler inerken soraya’nýn alnýna
çýðlýk olup iliþtim sesinin kenarýnda kurulan köye
sakallarýnda cehennem biriktiren adamlarýn gülüþünde gördüm
dünyanýn kaç bucak olduðunu
ölüp ölüp dirilmek niyetinde deðildim bu kez
diri diri tükenirken soraya’nýn son nefesi
f’elekten geçmiþ insan yaným
kalbimin eþiðinde bekleyen bir ayýba teslim etti kendini
utandým varlýðýný adýmýn yanýna yakýþtýrma isteðimden
-unuttum kendimi soraya’nýn dumanýndan arta kalan lekede…-
Cömert Yýlmaz