Sen þimdi yep yeni hikâyeler aranýyorsun,
üstünde ki kötü karaktere gizlemek için...
Bir jilet kadar keskin bakma öyle fotoðraflardan,
yüzüm kanýyor.
Saçlarýnýn kokusunun sindiði tüm odalarda sýrayla aðlama nöbetleri yazdým kendime.
Kafamý ürkek bir deve kuþu gibi asfaltýn dibine gömdüm.!
Kan tükürdüm kaldýrým taþlarýna, gömleðimi sýyýrýp damar yolumdan düþtüm ardýna.
Ve aklýmýn duvarlarýna týrnaklarýmla çizdiðim bir toplu intihar krokisi gözlerin. . .
Bardaklar düþüyor ellerimden,kýrk parçaya daðýlýp,
kýrk yerden kanýyorum...
Zaman akýþkan,zaman zamansýz.
Gece yada gündüz,
Cuma yada perþembe,
Düþer yokluðun.
Önce pencereme,sonra tenime;
Üþürüm...
Umutlarýmdan saklanmak adýna,
bedenindi üþüyen üzerime örttüðüm...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.