KURT KAPANI,,,,

• 27 Ekim 2011 Perşembe 02:14:47

Ben bir rüya görmüşüm gözlerim yarı açık yarı kapalı.

Hayırlara yormuşum şer rüyaları,gerçekle yalanı çoğu zaman ayırt edemeyecek kadar kendimi tanıyamamışım meğerse.Eğriyi doğruyu,vefa ile vefasızlığı anlayamayacak kadar gözlerim körmüş oysaki..!

"Hayatta keskin bir bıçak olabilmek için"çok çekiç darbesi yemek gerekiyormuş meğerse.Bıçak darbelerinin hükmü yok olmuş bu kalleş dünyada...Bıçak darbeleri sağlı sollu böğrümüzün tam orta noktasından hınç alırcasına saplanırken sinemize,sinek vızıltısı gibi kulağımı sadece tırmalıyor kurulan tuzakların ve hazırlanan kurt kapanlarının yanında..!!

Ve; bir mayın tarlasının tam ortasında serseri bir mayın’a basmamak için,hayata yeniden tutunmak adına yediğimiz kazıkların toplam hesabının çetelesini tutarken,başka bir zalim avcının kapanına düşmemek için gözlerimiz açılmış meğer en sonunda...bakar körlükten kurtulmuşum geç vakitte olsa...

"Herkes birbirinin kapanıymış,,,bilerek veya bilmeyerek.Kurulur tuzaklar birinin yüreği,bir diğerinin umudunu tuzağa düşürür,veya tam tersi.Birinin imkanları diğerinin hayellerini suya yazar akıp gitsin diye....Ve,gördümki saçlarımdaki akları tek tek sayarken,herkes birbirinin çaresizliğini kullanır aslında.Kapana kıstırdığını sandığının kapanına kıstırılmış olduğunu anladığında çok geç olmuştur farkına varmalar...Geriye dönüşü yoktur artık geçmişse boynunda tasmadır ve biri çeker durur tasmanın zincirini..!

İşte tam o an hayatın ders vermeye vakti yoktur artık.Zaten alıp gitmiştir başını çoktan.

"Hayat dersi dedikleri"iş işten geçmeden bunun farkına varmaktır. Aklını ve yüreğini düşürdüğü yerde bulmak için karanlıkta yitirdiğini ışık da aramanın beyhude çabasından başka birşey değildir yitirilmiş yürekler için değerli dostlarım okuyucularım..

Hem unutmayın diye bir dip not düşeyim yazdıklarımın tam orta cümlesine her ne kadar yazının sonuna konsada beni bağışlayın lütfen.! "Bazen kötü bir yol insanı iyi bir sona" ulaştırabilir.Sonu çıkmaz sokak olmayan ikindi vakitlerinde...

Seni çözümsüzlüğe tutsak eden yol arkadaşın bir avuç içine sığan yüreğini bir zalim avcının ellerine teslim eden vefasızlıktan da öte aciz bir zavallı mahluktur artık gözünde..!

Farkına vardığında ise son dersin teneffüs zili çoktan çalmış vakitlerdir sen ezber edeceğim diye tutuşmuşken hayatı..ve uzar gider gölgeler bir yapayalnızlığın en ötesine..

Çok şey öyretmiştir hayat;yanında yürüdüğün yol arkadaşın meğerse dönüş biletini yola çıkmadan önce almıştır ve cebindedir.Sense bir dönüş bileti almak için kuyruğa girdiğinde
uzar gider aklındaki iç çekip hayıflanmalar.Tam sıra sana geldiğinde bayramdan önce hiç bir otobüste,hiç bir trende,hiç bir uçakta yer yoktur.Ve beklersin ek seferler konmasını hayata....

Ne geri dönüş vardır ne bir adım ileri gidebilecek cesaretin.Uğultu ile kulakların çınlarken,bir suskunluğa inat loş ışıkları içine sindiremeyen yürek çırpınır durur çaresizce boş bir durakta...

Kapana kıstırılmaksa bir serçenin ağlamasını beklemeye dönüşür,ölümü bekleyen kurtuluş yolunda...Son ihtimaldir artık tek çıkış yolu gibi gözterir ölümü hayat allayıp pullayarak..!
Yanılgılarsa;belki leri taşır yükün ağırlaştığı omuzlarında....

Güneşin battığı yeri bulmaya koşarak giderken ayakların,yorgunluktan bitap düşer umutsuzlukların gölgeleri arasında.

Ve;uzar gider gölgeler..

Hayattan yeni bir ders alma sırasına girmek için,öteki avcının sinsi sinsi baktığı kapanların arasında.Bir kez daha kurulmuştur tuzaklar.

Deli sevdalar uzar gider bir akşama doğru gün batımlarında....

Kâinatı sevgi üstüne kurmuşsa yüce mevla oku emrindende önce,,,biz neden birbirimizi sevmiyelim vakit geç olmadıki...

Sevgiyle kalın

27.Ekim 20011

Kenan TİRYAKİ