BİZ AYRILAMAYIZ 38.. BÖLÜM FİNAL

• 21 Temmuz 2011 Perşembe 12:19:52

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Selma Hanım "hoş geldiniz. Bayağı geciktiniz . Zor yetişeceğiz" diyordu.
Çok heyecanlı olduğu her halinden belliydi.
Zeynep "Niye bu kadar telaş yapıyorsunuz ki? Alt tarafı biir doğum günü partisi olacak."
"Haklısın kızım da... Elimde değil işte."
O arada paketten babasının verdiği elbiseyi çıkardı.Çok güzel ama beyaz renkti.Değişik oldukça şık bir modeldi..İlkönce gelinliğe benzetti."Yaş gününde nasıl giyerim?" diye hayıflandı.Ama babasına söz vermişti .Diğer çantadan ise içine giymesi için çamaşırlar vardı.
Zeynep şaşırmış; ama giymek zorundaydı.Kuaför saçlarını topuz yapıp mine çiçekleriyle süsledi.(Mine çiçekleri elbiseninin üzerinde de vardı.) Yapılan hafif bir makyaj onu daha da güzelleştirmişti.Herşey kıyafetine uygundu. İşleri bitip herkes dağılmıştı...
Zeynep yalnız kalmıştı.Oda loştu.Aynada uzunca kendini inceledi.Çok güzeldi; ama gözlerinin derinliklerinde hep hüzün vardı.Kendi kendine "Sanki gelin olmuş gibiyim.Offf! bende neler düşünüyorum böyle?"diye derin derin iç çekti.
O gün Metin hiç aramamış; Ali de ortalarda yoktu. Garipsedi birden.
"Ah! Metin; o geceyi bir hatırlasan." Gözleri dolmuştu. "Yok ağlamayacağım. Bu gece benim gecem. Elimden geldiğimce mutlu olacağım." diye kapıya doğru yürüdü. Tam açacaktı ki; kapı çalındı.Ali ile karşılaştı.
"Hazır mısın? Seni almaya geldim" dedi.
Onu böyle görünce hayranlıkla..." Bu ne güzellik ?Dur bir bakayım sana."
Zeynep gülerek "Yine abarttın. Lütfen Ali."
"Ne yapayım elimde değil. Prensesler gibi olmuşsun."
"Yaa millet nerede?"
"Herkes aşağıda. Seni almaya geldim. Hazırsan gidelim." diye kolunu uzattı.
Zeynep te onun koluna girdi. Merdivenlerden inmeğe başladılar. Her yer karanlık; bir tek merdvenin başındaki ışık yanıyordu.
Çok şaşırmıştı "Bu ne?" diye Ali ye baktı.
"Sabırlı ol. Haydi inelim."

Son basamağa geldiklerinde Metin i gördü.Son derece şık beyaz bir smokin vardı üzerinde.Elinde çok güzel bir buket çiçekle karşıladı onu.Ali kolundan çıkarıp; elinden tutarak Metin e uzattı..
" Benim görevim buraya kadar. Al bakalım arkadaş." diyerek Zeyneb i Metin e teslim etti.
Metin ellerini uzatıp Zeyneb in ellerini tuttu.Gözleri birleşti. Biran.öylece durdular.
" Zeyneb im benimle evlenir misin aşkım?"
Birden başı döndü.Hiç bir şey anlayamamıştı.Metin sözlerini tekrar etti.
"Benimle evlenir misin? Ölene dek benim olur musun?"
Gözleri doldu...
"Evet... evet seninle evlenirim. Bir ömür boyunca seninle olurum. Çünkü seni çok seviyorum" O anda bütün ışıklar yandı. Bir alkış koptu. Şaşkınlığı daha da artmış, hala ne olduğunu anlayamamıştı.
Hemen yanlarında masa hazırdı. Babalar, anneler ve nikah memuru onları bekliyordu.
Metin elinden tutup masaya oturmasına yardım etti.Ali de diğer ucuna geçti.
Nikah memuru "Sayın misafirler; az önce Metin oğlumuz kızımız Zeyneb e evlenme teklif etti,o da kabul etti. Hepimiz duyduk ve şahidiz.Bende nikahlarını kıyıp onları karı koca ilan ediyorum.Hayırlı olsun."Misafirler çılgınca alkışlıyordu.
Ali Zeyneb in Kamil Bey de Metin in nikah şahidi olmuştu.
Zeynep sanki rüyada gibiydi.Nutku tutulmuş ne diyeceğini bilemiyor; şaşkın şaşkın etrafına bakıyordu.Önce babası sarılıp tebrik etti onu."Kızım sen buna layiksin."
Annesinin mutluluktan gözleri yaşlıydı.Sıkı sıkı sarıldı "Canım; bir ömür boyu mutlu ol annem."

Kamil Bey, Emine Hanım,Yıldız da sevinçle kutladılar.
Ali gözlerine bakıp" Nasıl; sözümü tuttum değil mi? Hani seni Metin e nikahlayacağım demiştim."
Zeynep boynuna sarıldı "Ağabeyimsin benim.Çok sağol." İki damla yaş aktı güzel gözlerinden.Ali eliyle silerek "Ağlamak yok.Hep mutlu ol." Metin e dönerek "Bu kızı sakın üzme sakın olur mu?"diyerek kucaklaştılar.
Alınan pırlanta takıyı Selma hanım taktı ve sarıldı. "Canım kızım kutluyorum .Çok mutlu olun."
Tebrik faslı bitince...
"Gel bak; bizim için çalıyorlar. Dans edelim." Sıkıca sarıldı. Dönmeğe başladılar. "Artık hiç ayrılmayacağız;benimsin meleğim"Gözlerinin içine baktı.
" Bir şey daha var; eğer seni mutlu edecekse. O geceyi hatırladım biliyorum artık. Yalnız senden nasıl özür dilesem... Nasıl yaptım; nasıl kıydım sana? Kendimi asla af etmeyeceğim.Lütfen beni bağışla meleğim." diye kulağına fısıldadı.
Zeyneb in gözleri doldu...
"Benimle evlendin ya..." diyebildi. Kelimeler zor çıktı dudaklarından.
"Bundan sonra üzülmek, ağlamak yok. Bu gece bizim; tadını çıkaralım."
Arkadaşları etraflarını sarmıştı. Herkes mutlu, herkes sevinçli dans ediyor; eğleniyorlardı.
Salon çok güzel süslenmişti.Açık büfede çeşit çeşit yiyeceklerle doluydu.
Zeynep bir ara Metin e dönüp bakarak gülümsedi.

" İşlerinin çokluğu; beni aramamanın sebebi bunlar mıydı?"
"Evet canım; beş gün içinde ancak bu kadar yetişebildik."
Ya tatil?"
"Balayımız içindi.Nasıl beğendin mi?"
"Hemde çokkk..." diyerek biraz daha sokuldu Metin e."Sağol seni çok seviyorum aşkım ; çok seviyorum."
"Bende Zeyneb im; bende aşkım. Seni seviyorum."
Gece güzel geçiyordu. folklorlar oynandi,halaylar çekildi, danslar edildi. Geç saatlere kadar eğlendiler.Misafirlerin çoğu gitmiş ama arkadaşları "Sizi biz götüreceğiz"diyorlardı
" Nereye gideceğiz?"diye merakla sordu Zeynep.
"Hilton a canım; yerimiz ayrıldı."
"Her şeyi düşünmüşsün."
"Tabi; bir kere evleniyor insan."
Ailelerine veda ettiler. Ayrılmak zor gelmişti.Zeynep anne babasına sarılıp ağladı.Onlarında gözleri yaşlıydı.
Metin se gülüyordu. "Sanki çok uzağa gidiyoruz. Yapmayın lütfen."
Arabanın yanına gelince; Zeynep hayran hayran "Nekadar güzel bir araba bu.Kimin?"
"Babamın düğün hediyesi. Gel" Binmesine yardım etti.
Arkadaşlarının yarısı önde; yarısı arkadan geliyorlardı. Arabalarla otele kadar eşlik ettiler.
Daha sonra vakit epey geç olduğu için sessizce ayrıldılar.
Odalarına çıktıklarında gün ağarmak üzereydi.Zeynep dışarıya baktı.İstanbul yeni bir güne merhaba demeye hazırlanıyordu.
Tan yerinde hafif kızıllık başlamış;denizin üzerinde loş bir aydınlık vardı.
Metin yanına gelerek arkasından ona sarıldı .Bu güzelliği beraberce seyre daldılar.
"Canım beni affedebiecek misin?" diye sordu yine.
Zeynep yarı üzgün "Nasıl anladın?"
"Biliyor musun; ak sakallı deden yardım etti.Senin çok üzüldüğünü söyledi.
"Bende rüyamda gördum.Sonraa..."
" Benden kaçıyordun. Ardından gitmek istedim ama; ayaklarım sanki yere çakılmıştı.Yürüyemiyordum. Ağlamaya başladım. bağırmaya çalışıyordum.Sesim çıkmıyordu. Gitme Zeyneb im gitme ! diyordum. Oysa sen uzaklaştın; ardına bile bakmadan. Deli gibi olmuştum.İşte o anda deden geldi yanıma.Niye ağlıyorsun ? Diye sordu.Bende gitti...gittiii ;dedim.Gitmedi ; yanlız çok üzgün.Niye dedim? Sen hiç birşey hatırlamıyor musun?diye sordu.Hayır diye cevap verdim.İyi bak o zaman diyerek gökyüzünü gösterdi.Yılbaşı gecesiydi; seninle dans ediyorduk ve o geceyi olduğu gibi gördüm.Ter içinde uyandım.Çok pişman ve üzgündüm.Dede bunu temizle oğlum dedi.Bu olayı bir Allah,bir sen,bir de Zeynep bilecek.İlk işim annemlere seninle evlenmek istediğimi söyledim.Önce şaşırdılar.Ben onsuz olamayacağım; yaş gününde nikah istiyorumdedim.
Ali ile gidince; bizde seni istedik. Önce bir kızımıza soralım dediler ama; Kamil Baba
Ali seni Metine nikahlayacağım deyince ne çok sevinmişti.Zeyneb in iitiraz edeceğini sanmam; deyince annenlerde kabul etti.Ve hazırlıklar başladı.Nikah,gelinlik işleri bana aiitti.
Gördün işte; hepimiz seferber olduk.Herşey hazırlandı.Bu gece en mutlu gecem."
Zeynep sanki masal dinler gibi dinlemişti Metin i... Sanki sanki rüyada yaşıyordu.Sonra kendini toparladı.
Sağ ol ben de mutluyum.Biliyor musun; en çok istediğim o geceyi hatırlamandı. Ve şimdi sen yanımdasın ya;artık hiçbir şeyin önemi yok."
"Artık o geceyi unut. Hiç olmamış ,hiç yaşanmamış düşün. Sen bana taze bir gül ,
beyaz bir zambak gibi tertemiz ve narin geldin.Aşkım en güzel günler bizim.Tüm mutluluklar bizim bundan sonra.Bak güneş doğuyor.Yeni güne,yeni umutlara ve yeni bir hayata...Birbirimizi çok sevip sayalım; çok mutlu olalım.Tüm istediğim bu."
"Benimde Metin; benimde tek istediğim mutlu olmak sevip sayılmak.Evet bak güneş bizim için doğuyor.Yeni güne,yeni umutlara..."
Gözleri , elleri birleşti. Yeni doğan güne,mutluluğa merhaba dediler. Güneşle açan çiçeklere, tüm umutlara günaydın dediler.Artık ne gözyaşı,ne hüzün,ne de ayrılık olacaktı.Son derece mutluydu Zeynep cik.
Acıları dinmiş; güzel günler onları bekliyordu...

SON


YAZAN

AYŞE KARAN

HİKAYEMDE HER ZAMAN YANIMDA OLAN VE NOKTA VİRGÜL DÜZENLEMESİNDE YARDIMLARINI ESİRGEMEYEN CANIM KARDEŞİM
NEŞE KIZILYAR A TEŞEKKÜRLERİM SONSUZDUR
CANIM SENİ SEVİYORUM...

EVET GÖNÜL DOSTLARIM HİKAYEMİN SONUNDA BANA KURDELEYİ LAYIK GÖREN SEÇİCİ KURULA TEŞEKKÜRLERİM SONSUZ.
ÇOK MUTLU OLDUM HAK ETTİM Mİ BİLMİYORUM.
İNŞALLAH HAK ETMİŞİMDİR.
SİZLERİ ÇOK SEVİYORUM BU SİTEYİDE... HİKAYEMİ OKUYAN, OKUMAYAN; YORUM YAZAN, YAZMAYAN VE BENİ YALNIZ BIRAKMAYIP HEP YANIMDA OLAN DOSTLARIMADA AYRICA ŞÜKRAN DUYUYORUM.
SEVGİ SAYGILARIM HİÇ BİTMEYENDEN.