BİZ AYRILAMAYIZ 36. BÖLÜM

• 17 Temmuz 2011 Pazar 23:24:22

Zeynep doğru odasına gitti. Duş yapıp üstünü değiştirdi .
Salona girdiğinde ise kimseler yoktu.

" Anne...anne nerdesin?"
Annesi sesini duyup geldi.

"Buradayım ne var kızım?"

"Birşey yok.Evde kimseyi görmeyince merak ettim de... "
"Emine Anneler odalarına çekildiler. Biraz dinleneceklermiş."
"Babamlarda gelmedi daha; Yıldız odasında mı? Offff ya....!"
"Neyin var senin?"
"Bilmiyorum içim sıkılıyor . Metin de aramadı hiç."
Balkona çıkıp Metin lere baktı. Kimse görünmüyordu.
"Gel buraya; gel otur bakayım. Neyin var senin? Anlatır mısın?"
"Ne anlatayım anne? İki gündür Metin ortalarda yok. İşim var diyor; başka birşey söylemiyor."
"Eeee... kızım erkek milleti böyle işte. Babanı görmüyor musun?"
"Biliyorum; anne biliyorum da...Neyse...galiba ben boşuna üzülüyorum."
"Kızım gittiğin yeri hiç anlatmadın.Sahi oralarda sıkılmadın mı?"
"Sıkıldım anne. Ama Allah razı olsun Emine Anne, Kamil Baba, kızlar ve Ali öyle iyi davrandılar ki ...Aralarında çok eğlendim. Güzel günler geçirdim. Ah... bilsen Kamil Baba çok güzel kanun çalıyor. Bir gece birlikte çaldık. Söyleyelim burada da çalsın.Ayyy...kızlar şimdi neyapıyordur?Dur arayayım şunları." diyerek telefona sarıldı.
"Alo" diyen Ayşe ydi.
"Merhaba; ben Zeynep nasılsınız?"
Bir çığlık duyuldu.

"Amanın! Bizi unutmamış.İyiyiz ; siz?Emine Anneler nasıllar?"
"Çok iyiler.Kızlarına kavuştular ya mutluluklarına diyecek yok."
"Şimdi nerdeler?"

" Burada; alt katta dinleniyorlar. Bugün çarşı dolaştık. Yoruldular biraz da...Lale nasıl? Sema ne yapıyor? O kıza iyi bakın neolur sıkılmasın."
"Lale Emine annelerden erzak almaya gitti. Ne çok şey var öyle ; bir ay yeriz artık.Sema da iyi ; eh işte idare ediyoruz .İnşallah düzelir."
"Tamam o zaman; Lale ye ,Sema ya, bütün köylüye selamlar. Sizi seviyorum."
"Sende herkese çok selam söyle" telefon kapandı.
Annesi gülüyordu. "Kime iyi bakacaklar?"
"Ya doktor kıza; pek sevemedilerdi de.Annem ne dersin ? Ben bir aşağıya baksam.Emine Anneler neyapıyorlar acaba?"
"Sen bilirsin ama; dinlensin insanlar."
Merdiven başında Ali ile karşılaştı yukarı çıkıyordu
"Neyapıyorsunuz?
" Bende size geliyordum.Emine Anne nerde?"
" Biraz uzanmış; gelecek."
"Gel balkona geçelim . Dinlendin mi?"
"Evet; ılık duş iyi geldi. Moralin bozuk gibi ; sen iyi misin?"
"Yoooo çok şükür . Az önce Ayşe ile konuştum; çok sevindi. Selamı var.
Lale erzak almaya gitmiş .Ye ye bitmeyecek diyor. Sema da iyi imiş."
Ali ters ters baktı...
" Ne kızıyorsun canım? Kızcağızı sormayayım mı? Sen sevmedin diye bende mi sevmeyeyim?"
"Aman...aman sen sev... Beni ilgilendirmez. Sadece yanımda ondan bahsetme."
"Tamam...tamam bir daha sözetmem." çayları gelmişti içmeye başladılar
Nermin Hanım "Oğlum Zeyneb e çok iyi davranmışsınız.Sağolun."dedi.
"Nermin Teyze aslında o bize candan davrandı. İyilik ondan kaynaklandı."
"Benim kızım bir tanedir."

Onlar böyle sohbet ederken Yıldız la Emine Hanım geldi. Gülerek ,selam verip oturdular.
"Sizi bugün çok yorduk.Nasıl dinlenebildiniz mi?"
" Olsun kızım; ne güzel gezdik. Yatınca dinlenmişim." Zeynep hemen çaylarını doldurdu.
"Emine Anne Ayşe nin selamı var.Biraz önce telefon ettim. Çok sevindi. Lale erzak almaya sizin eve gitmiş. Dolapta ne çok yiyecek var diyor."
"Afiyetle yesinler." Zaman akıp geçiyordu. Hava kararmaya başladığında ;ellerinde paketlerle babalar geldi.
Zeynep kapıda karşıladı .

"Hoş geldiniz ."

İkisi de çok neşeli görünüyorlardı. "Hoş bulduk "
"Babam bunlar da ne?"
"Eee... kızım;yeni giyelim diye bizde kendimize kıyafet aldık ."
Zeynep gülerek "Siz bu işi epeyce büyüttünüz bence. Bu ne ya ;alt tarafı bir doğum günü kutlanacak."
"Ama senin için kızım. Bu yaş bir kere yaşanıyor.Geçen yılları birdaha nerede bulacağız?"
Hepsi gülüyor;evin içini neşe mutluluk sarmıştı .
"Yemeğe Selma lar gelecek .Masayı ona göre hazırlayalım."
Telefon çaldı arayan Metin di ...
Zeynep açmış; sesini duyunca "Sen nerelerdesin? Neler oluyor arkadaş? Şimdi kaçma sırası sende mi?" diye dayanamayıp sitem etti.
"Ne yapayım? Babamın işleri varmış. Bitireyim ki tatile çıkalım. Nasılsın; neler aldın?"
"Öyle abartılı değil ;sade bir şey aldım. Aman herkese bir hal oldu. Anlamadım gitti.Yani bir doğum günü kutlanacak."
"Ama senin meleğim."
"Öyle ...öyle ...tabi benim ayrıcalığım var .Saçmalama Metin. Şimdi nerdesin?"

" Şehir dışındayım.Bana biraz Ali yi verir misin?"
"Ali Metin seni istiyor."
Ali telefona geldi."Evet anladım. Ama ben orayı bilmem ki ...Tamam o zaman gelirim. Anlaştık."
Zeynep merakla "Ne dedi sana?"
"Yaaaa... bu bizim aramızda bir konu. Bir saat sonra şoför gelip beni götürecek. İşi varmış yardım etmem gerekiyor.Seninle ilgisi yok."
Zeyneb in canı sıkılmıştı "Peki öyle olsun "diyerek balkona çıktı.
Babası onu görünce "Gel ...gel ..bak sana sürprizim var" diye bir davetiye uzattı.

Zeynep aceleyle zarfı açtı .(Kına gecesi eğlenceleri yazıyordu. Çiğ köfte ve folklor gecesi.)
"Bu davetiye kimden baba?"
"Bugün işyerine arkadaşların geldi. Onlar getirdi.Zeyneb i çok özledik; görüşelim dediler."
" Dur okumadım daha ne zaman?"

" Yarın akşam."
"Ne güzel ...Olur gidelim. Bende çok özledim.Demek ki onlar hala folklör oynuyorlar ."
"Evet böyle geceler düzenliyorlarmış."
Zeynep çok sevinmişti...
" Bir şey daha var ...Bugün Metin aradı.Seni tatile götürecekmiş; izin istedi."
"Biliyor musun? Bana da dedi.

"Peki sen ne cevap verdin?"
"Size sormadan evet dedim. Özür dilerim senden izin alacağını bilmiyordum."
"Ya sen; ne dedin?"
"Ne diyeyim? Olur dedim. Biliyorsun ona güvenimiz sonsuz."
Zeynep biraz durgunlaştı ."Evet baba; yıllardır hep beraber gezdik .Hiç ayrılmadık .Bu yüzden kabul ettim."
"İyi işte kızım;gidin gezin."
O arada Selma hanımlar da gelmiş;hep beraber yemek odasına geçildi.Yemekten sonra Ali Metin in yanına gitti.
Zeynep Metin in babasına "Ne kadar çok iş verdiniz böyle ; Metin iki gündür ortalarda yok."
"Ee hak etsin kızım.Duyduğuma göre tatile çıkıyormuşsunuz."
"Evet te... Ben bu işten birşey anlamadım.Bu çocuk hiç eve gelmiyor mu?"
"Gelecek... gelecek... Yarından sonra işi bitiyor. Az kaldı sabret biraz.."

Derin ve tatlı sohbetleri geceye karışmıştı.Misafirler gidince herkes odasına çekildi.
Metin o gece aramamış;Zeynep se hem üzgün hemde kızgındı.
Sabah geç uyanmış; canı yataktan çıkmak istemiyordu .Uyanılk ama gözleri kapalı bir müddet öylece kaldı.
Saat onu geçmişti Balkona çıktı .Kimseler yoktu.
"Anne...!" diye seslendi. Cevap veren olmadı.Bu kez hizmetçiye sordu.
"Selma Hanımlara gittiler." dedi

" Bende gitsem mi?" diye düşündü. "Boş ver" diye odasına girdi. Öyle amaçsızca yatağına uzandı.
Hizmetçinin kapıyı çalmasıyla gözlerini açtı...
"Zeynep Hanım; Selma Hanım aradı. Sizi öğle yemeğine bekliyorlar."
"Tamam; teşekkür ederim."
Canı istemeyerek kalktı. Giyinip gitti.

" Kızım yemek hazır; seni bekledik." diyerek masaya oturdular.
Gece yapılacak eğlenceden konuşuldu. Sohbet iyice koyulaşmıştı. Akşam üzeri hazırlanmaya başlayacakları zaman Ali geldi. Elinde bir paket vardı...
Zeynep biraz kızgın; biraz sitemli "Aferin; sen de Metin e uydun. Beni unuttunuz."
"Seni hiç unutur muyuz? Bak ispatı; Metin bunu gönderdi."
Heyecanla açtı. Çok şık kırmızı bir elbiseydi ; birazcık folklor kıyafetini andırıyordu.
"Bu geceye uygun olsun istedi. Giyer misin?"
Elbiseye uzun uzun baktı. Lise yılları geldi aklına. yüreği hüzünlendi." Ne güzeldi o günler."
"Ne oldu? Daldın birden."
"Doğru; lise yıllarını anımsadım. Tabi giyerim."
Odasına girip giyindi. Kalınca bir gümüş kemeri vardı. Saçlarını ipek örtü ile tutturdu.
Çok güzel olmuştu. İşi bitip dışarı çıktığında salon boştu. Balkona geldiğinde Ali orada idi. Zeyneb i görünce bir ıslık çaldı.
"Vay... vay... bu ne güzellik."
"Aman Ali; yine abartma. Babalar nerde?"
"Onlar iş yerinden oraya geleceklermiş."
"İnşallah Metin de gelir."
"Gelir... gelir..."
"Ya beni çok üzüyor bu."
" Sakın üzülme; çocuğun biraz işleri var. İki gün sonra berabersiniz işte...Azıcık daha sabret."
"Öyle olsun bakalım."
Herkes hazırlanmıştı .Selma Hanıma telefon ettiler."Hadi çıkıyoruz" diye.
Yola koyuldular..Arabayı Zeynep kullanıyordu.
Mekana gelince arkadaşları karşıladı.

"Hoş geldiniz; çok özledik" diye sevinçle sarıldılar.
Zeynep Ali yi Yıldız ı ; "Bu da Emine Anamız " diye tanıttı.
İçeriye geçtiler. yer minderleri ,yer sofralarıyla şark köşeleri şeklinde dekor yapılmış çok güzel bir yerdi.
Bir taraftan çiğ köfte yoğuruyorlar; diğer yandan sazlar çalınıyor yöre türküleri söyleniyordu. Harika bir ortam vardı. Oldukça kalabalıktı. Yemekler ikram edilmeye başlarken babalar da geldiler.
Yanlarında gene Metin yoktu.Bu kez sormadı da.
Gece neşeyle geçiyor; folklor ekibi oynuyordu...
Kızlar bir ara Zeyneb i çağırdılar.

" Senden bir ricamız var.Herzaman en iyi arkadaşımızsın ve çok güzelde oynardın. Şimdi yine bizimle oynar mısın? Parodimiz var. Ne olur reddetme ."

" Peki oynarım. Sizi hiç kırar mıyım?"
Söz; bak caymak yok."
"Tamam...tamam... söz."
"Öyle ise anlaştık ."
"Bu gece gelin sen oluyorsun. Kına yakacağız sana."
" Ama...ama...? ?? " diyecek oldu
"Söz verdin; itiraz yok . Haydi arkadaşlar gelini hazırlayın."
Zeynep "Kızlar beni kötü kandırdınız" dİye gülüyordu.





AYŞE KARAN





DEVAM EDECEK...