Tokat gaziosmanpaşa Üniversitesi Ebelik Hemşirelik Farmasyon Öğrencierinin sorularına cevabımız

• 20 Mart 2011 Pazar 16:49:01

GAZİOSMANPAŞA ÜNİVERSİTESİ EĞİTİM FAKÜLTESİ EBELŞİK HEMŞİRELİK FARMASYON ÖĞRENCİLERİNİN SORULARINI CEVAPLARKEN
Gaziosmanpaşa Üniversitesi Eğitim Fakültesinde ebelik hemşirelik eğitimi aldıktan sonra farmasyon alarak öğretmen olmak isteyenlere ders veren Yrd. Doç.Dr Köksal Pabuçcu engelli hastaları veya ilerde engelli öğrencileri ile nasıl iletişim kuracakları konusunda bir sunumda bulunmamı istemişti. Bende severek gidip öğrencilere bir sunumda bulundum.
Sunum sonrasında öğrencilerin sorularını da cevapladım ve isteyenler okusun faydalansın diye burada daha detaylı olarak sizlerle paylaşmaktan memnunluk duymaktayım.
SORU- Okudunuz ve konuşmanızı ilerlettiniz. “sizin yerinizde olsam bu bana yeter derdim. Başka bir şey yapmazdım her halde” Sizi yazar olmaya iten , tetikleyen şey ne oldu ? (Döndü Şen , hemşire,Manisa )
CEVAP- Ben sizinle aynı şeyi düşünmüyorum. “ Beşikten mezara kadar ilim öğreniniz “ diyen bir dinin mensubu olarak ben daha ileri olmak, daha çok insana ulaşmak isterdim. Daha çok okura ulaşmak, daha çok dinleyiciye ulaşmak, daha çok davetler almak, okullarda , özellikle engelli okullarında konuşmak , özellikle engelli ailelerine moral vermek, isterdim. Gücü yettiği halde bunları yapmayan ve çalışmayan insanın var olduğunu söyleyemem. Gücü olduğu halde başkalarına yardım edeceği halde etmeyen insan bence yoktur. Çalışan ve başkalarına muhtaç olmayan ve aynı zamanda da başkalarına faydalı olmak isteyen insan vardır ve insan olduğunun farkındadır. Bizler her zaman gelişmek ve başkalarına da gelişmeleri konusunda sözlü, fiilen ve gelişen insanlarla gelişmek isteyen insanları tanıştırarak kaynaştırarak bunu yapmak zorundayız. Bu yüzden derim ki benden daha da gelişmiş olmak için çaba harcayın. Siz geliştikçe hastalarınıza daha faydalı olacak, ilerde anne olursanız çocuklarınız da sizden daha gelişmiş olmak için sosyal olmak için çaba harcayacaksınız. Sizde bizleri engelli hastalarınızla tanıştırmaya gayret edeceksiniz. Gücünüz yettiği oranda da hastalarınıza , ilerde öğretmen olduğunuzda engelli öğrencileriniz başta olmak üzere onlara moral vereceksiniz. Başaracağına inandıracaksınız.
Beni yazar olmaya iten sebep şu. Ben öğretmen olmak ya da üniversitede hoca olmak isterdim. Bunun olmayacağını zannettiğimden üniversitede uzman olmak istedim. Hatta aylarca geçici olarak da üniversitede çalıştım. Ama beni hayat başka kurumlara yolladı. Okuma ve yazmanın gücünü keşfettiğimden bu yana zaten 12 yaşından bu yana da yerel basında çocuk dergilerinde yazılar yazdım .Yazmaya başladıktan tam 25 sene sonra kitaplarım yayınlanmaya başladı. Beni yazar olmaya iten etken paylaşmak ve insanlar ile “ Bilgi paylaşıldıkça çoğalır, acılar paylaşıldıkça azalır” düsturu ile insanlara engellerine rağmen de başarılı olacakları konusunda ilham vermek . Bunu da kısmen de olsa başardım ama daha çok insana ulaşmak konuşma yazı ve kitaplarımla insanlara faydalı olmaya devam etmek istedim.
İlginize teşekkür ederim.
SORU- Sağlık Ocağında bir hastam var. Görme engelli ve ticaret meslek lisesinde okuyormuş. Zorlanmıyor musun diğer öğrencilerin arasında diye sordum. “Kabartmalı kitaplar istettim. Onlarla çalışıyorum. Çok okuyorum. , isteyince başarılamayacak bir şey yok değil mi? Dedi bana. Bu genci sizinle tanıştırmak isterdim. Çok faydalı olursunuz bu gence. Ufkunu daha çok açarsınız .( Döndü Şen, hemşire, Manisa)
CEVAP- Biz her zaman her engelli ile tanışmaya onlara moral vermeye hazırız. Ben engelli okullarını da ziyaret ettim. Öğrencilere konuşalım, onlara destek olalım “ diye ama bir davet almadım . Rehabilitasyon merkezlerine de gittim ama pek ilgilenen olmadı. Bende ısrar etmedim. Ama bireysel olarak aileler bizi davet eder, engelli çocukları ile tanışırsak seve seve evlerinde veya okullarında onlara destek olmaktan , engelli okullarına gitmekten ben mutluluk duyarım ama bu karşımdaki insanların ilgisi ile olacak iş. Zorla bir şey yapamayız . Zorla da insana faydalı olamayız Döndü Kardeşimiz . Sizin iyi niyetinizi anlamaktayım ve mesleğinizi sevmeniz karşısında hayran kaldım engelli hastalarınıza olan özel ilginiz ve sevginizin öğretmen olduğunuz zaman da devam etmesini candan dilerim. Size tekrar teşekkür ve takdirlerimi iletmekteyim .
SORU- Konuşurken tamlamalarınızı çok güzel ayarlıyorsunuz. Bunun için özel bir eğitim aldınız mı ? (Şükran Batu, hemşire)
CEVAP- En çok karşılaştığım soru da bu konuşma yaptığı yerlerde. Benim tamlamalarımı ve güzel etkili konuşmamı sağlayan en büyük etken okumam. Yani Güzel Türkçe ile yazılan kitapları okumak ve bunları bazen defalarca okumak en büyük hobim. Okumayı aşkla , şevkle, heyecanla , ibadet gibi yaptığımız zaman. Yani insanlara faydalı olmak ve onları aydınlatmak için çaba harcadığımız zaman Allah ilk emri olan “oku”yu, bu kadar sevene işte böyle etkili konuşma yeteneğini geliştirme imkanı da vermekte işitme engelli olduğu halde….
Hemen söyleyeyim. Ne işitme engelimle, ne dudak okumayla, ne etkili ve verimli konuşmayla alakalı bir özel eğitim aldım. Yalnız bu konuda yayınlanan kişisel gelişim dergi ve kitaplarını okuyarak okuduklarımı uygulamaya gayret ettim. Duymayan bir insanın okumaya yönelmesi ve aşkla şevkle buna devam etmesi zamanla onun etkili konuşmasına sebep olmakta. Çevremizdekilerde bunu fark etmekte. Fark etmek istemeyenlere de benim söyleyecek bir sözüm olamaz.
İlginize çok teşekkür ederim.
SORU- Eğitim dönemlerinde engelli bireylerin engeline göre özel sınıflarda mı olmalı , yoksa karma olması gelişimi için daha mı iyi olur ? (Gülten Özlem, hemşire)
CEVAP- Ben ortaokulda engelli oldum ve normal okullarda okudum bence bu bana çok faydalı oldu. Bazen hocalarımızın başarısızlıklarımızda hataları olmasına rağmen hataların başarısızlıklarımızda çoğu bana ait. Keşke okuma ve yazmayı daha çok sevseydim de başarısızlıklarımız daha az olurdu ama buna biraz da kaderin etkisi var. Geçmişe üzülmeden geleceğe ümitle bakmaya devam edeceğim her zaman.
Ben engellilerin normal okullarda ama hocalarının biraz daha ilgisi ile , onları güzelliklere yönlendirmesi ile başarıyı yakalayacağına inanmaktayım. Bunları genişçe hayatımın ilk 20 senesini anlattığım “ anne sesler nerede” kitabımda anlattım. Baskı aşamasında olan bu kitabı okuyanların faydalanacağına inanmaktayım. Daha önceki örnekte olduğu gibi görme engellilerde işitme engellilerde normal okullarda okuyarak başarılı olabilirler ve hayat onlar azmettikleri müddetçe gülümseyecektir.
Teşekkür ederim sizi ve bizi davet eden Köksal hocaya
TURAN YALÇIN-TOKAT