BİR KADININ PENCERESİNDEN

• 27 Haziran 2010 Pazar 16:02:29

Gece dibine çökmüş bayat bir çay gibiydi. Acı ve siyah. Oysa ki bir zamanlar gündüzler kadar severdi geceleri de…

Yanlış göle hayallerini mayalamıştı ya tutarsa diye.. Ailesinin uyarılarına kulaklarını nasıl da sıkı sıkıya kapatmıştı.

Şimdi, aşkı başkası tarafından çalınmıştı. Halbuki onu kalbinin kimsenin göremeyeceği kadar derin bir yerine saklamıştı.

Müsvetteye dönmüştü günleri ve umutları. Karalama kağıdından farksız hissediyordu kendini.

Camın kenarına gelerek tülü eliyle hafif araladı. Saati bile kendinden ve aşkından uzak zaman dilimlerine gitmişti. Aşık olduğu günü ve şimdiyi düşündü.. Artık aşk ateşinin küllerini topluyordu. Aşk saati onun için ileri değil sanki geriye alınmıştı. Güzel olan ne varsa ne yazık ki gerilerde kalmıştı.

Sokakta çöplerin kenarlarında yiyecek arayan kedilerin dışında kimsecikler yoktu. Kedi yiyecek, kendi ise tekrar onu sevecek aşkını bekliyordu.

Aslında farkındaydı bittiğinin ama inanmak istemiyordu. Umutları gelmeyeceğini bile bile halen yeşildi. Yıllardır bekliyordu ama ne gelen ne de giden vardı.

Yıllara yenik düşen saçları gibi gün de hafif hafif ağarmaya başlamıştı. Odada duvara asılı aynasının yanına doğru ilerledi. Uzun uzun baktı. Saçlarını elleriyle arkaya doğru attı. İyice yüzünü yaklaştırdı aynaya.. “Allah bana çirkin şansı verseydi” diyerek hayıflandı.

Sonra hafif dudaklarını büktü ve “her kadın güzeldir derler” diye düşündü.
Sonra omuzlarını silkeledi ve pekiyi hangi kadın kendini çirkin görür de terk edilmeyişini ve şanslı olduğunu buna bağlardı ki.. Yok böyle bir şey, boş laflar bunlar diyerek hızla çekildi aynanın önünden..

Damlayan gözyaşlarını silerken hala hatanın neden kaynaklandığını bulmaya çalışıyordu. Ama bulamıyordu oysa ki ne de çok sevmişti. Bu beraberliğin yıllarca süreceğini düşlemişti.

İçeriden kızı "günaydın anneciğim" diyerek yanına geldi ve yanağına bir öpücük kondurdu. Ama ıslaktı yanakları anneciğinin. Merakla sordu;

- “Annem ne oldu bir şey mi var?”

Klasik cevap hazırdı hemen;

- “Yok birtanem nereden çıkardın bunu, gözüme bir şey kaçtı”

Hiç bir sebep yokken terkedildiğini ve şimdi babasının başka bir kadının kollarında olduğunu küçücük kızına nasıl anlatabilirdi ki. Zamana bırakmıştı herşeyi. İçinde yine de bir umut taşıyordu. Eşinin bin pişman olup özür dilerek yuvasına döneceğini günü bitmeyen bir sabırla bekliyordu.

Aysel AKSÜMER