Kendiliğinden Oluşan Yazı

• 24 Haziran 2010 Perşembe 03:49:38

Seni çok özledim bu gece be sevgili…
Kokunu içimde istedim,
kalbimin üzerinde atsa kalbin ne vardı sanki?
Çok mu zordu,
çok mu ütopikti söylediklerimin gerçekleşmesi?
Zamanlı zamansız girer oldun düşlerime; benden izin aldın mı sevgili?
Seni çok sevdim be sevgili…
Sen beklide bu tarifsiz aşkın farkındaydın ya da değildin ne fark eder ki?
Sen benim kadar sevdin ya da sevmedin ne değişir ki?
Ben taptım sana be sevgili…
Önce tanrıya sonra sana taptım…
Taptıkça çoğaldım ben sen oldum sanki: yetmedim kendime, yetemedim…
Yazdırdın bunları bu yüreğe ya helâl sana be sevgili…
Gecelerce gecelerce bu buhranın eşiğinde kayboluşlarımı anlattıracaksın ya bana…
Ne denir ki buna ne denir bilmem ben…
Kalbimdeki tatlı atışı duyduğum an düşünemem ki…
Kaç gece seninle sabahladım be sevgili…
Kaç gece hüzün bulutları yağmurlarını gözlerimde unuttu da bir kerecik diyemedim bunu sana…
Neden be sevgili…
İnsanlar aşık olunca mutluluklarını yazarken ben sana buhranımı yazıyorum olacak iş mi bu şimdi be sevgili…
Bu yaptığım iş ayıp değil susturma sakın beni
Susarsam eğer içime atarım
İçime attıkça kurumuş topraktan beter olurum
Ölürüm be sevgili…
Saat 02.00 olmuş benim yarın Türk dili vizem var.
O vizede verilmesi gereken bir de köşe yazısı var.
Ah ah! Aklımda da bir tek sen varsın be sevgili…
Derler ki erkeğime çok yüz verirmişim bir söylediğini iki etmezmişim…
Böyle giden bu geminin dümeni sende ya…
Limana ulaşmadan batırıverirmişsin…
Doğru mu be sevgili?
Yapar mısın bunu?
Beni öldürmeye el verir mi vicdan denilen duygun?
Susar mı kalbin?
Bakar mı boş boş cansız bedenime gözlerin?
Yapmaz benim sevgilim yapmaz…
Yakmaz onu seveni yakmaz…