güzel bir içsel sorgulama..gülmek,ağlamak, hepsi hayatta var..gülmenin en içteni, ağlamanın sevgiden olanı en istenileni şüphesiz..hep gülmen dileğiyle..

Önce ağlamaya, sonra da gülmeyi becerebilmeye özlem...Sevgili yazar; ağlamak asla bir zayıflık değildir.İnanın, ruhu ve bedeni en iyi temizleme aracıdır gözyaşları...Hem, unutulmasın ki ağlamalar, gözlerden dökülen yaşlar hep keder ifadesi değil dir.Bazen en mutlu anlarımızda bile gözyaşlarımızla pekiştiririz.Madalyası olur yanaklarımıza dökülenler.Gülmek, çok azımız becerir onu hakkını vererek, dudaklarınız tebessüm ederek yana açılsa da ,görenler güldüğünüzü zannetse de içiniz çoğu kez kan ağlıyordur.Oysa gülüyorsunuzdur...Oysa, bedenin en yalan söylemeyen organı gözlerdir.Hep doğruyu söyler onlar...Bakın gözlere ve görün...Anlayın...
Sevgilerimle.

Yüreğinize sağlık...
Anlatımınızdaki gibi gözlerle anlasırız. Hiç birimizin göz bebegi benzeşmez. Ellerimiz tutusur. Sevinç duyarız. Parmak izlerimiz benzeşmez. Kalplerimiz tekdüze çalısırlar. Genel anlamda benzeşirler. Akıl devinimlerimiz genel olarak benzeşir. Kısaca benzeşmeyenlerimizle anlaşan mutlu olan, benzeşenlerimizle birbirimizi üzen varlıklarız.
Bu anlamda sevinç kadar üzüntü ve gözyaşıda yaşamın bir parçası olup varoluşun bu denklemi tüm yaşayanların yaşam süreçlerinde hep yeri olmuştur.
Yaşamda insanı düşünmeye ve yeteneklerini geliştirmeye çalışan bu dizelerinizden dolayı sizi kutluyorum...
Saygılarımla

kurgu güzel ama çok kısa......keşke uzatabilseydi..... tebrikler

Canan kardeşim, ağlayabilmenin, içimizdeki sıkıntı ve tasaları atabilmek için bizlere Rabbimden verilen bir lütuf olduğuna inanırım hep.Kısa bir iç sorgulamaydı, saygılarımla.