Küçük kızın anılarından...1.bölüm

• 5 Şubat 2010 Cuma 14:45:46

Çok küçük bir kız çocuğuydu beş ila altı yaşlarındaydı çok sevimli pembe beyaz teni up uzun ipekten dokunmuş bal köpüğü saçları vardı ve çok seviliyordu mağrur masum birazda diktatör yanı vardı ve inanılmaz çok yaramazdı.
Küçücük olmasına rağmen çetesi vardı en azından o öyle diyordu kendisi
’benim çetem’gayette güzel yönetebiliyordu o yaşıyla tüm arkadaşlarını ve erkek gibi büyüyordu çünki üç erkek kardeşi vardı ve bir de içinde bulunduğu büyüdüğü ailesi epey kalabaktı geneli erkekti kendinden bir iki yaş büyük dayısı vardı adı metindi onunla büyüyüyordu denebilirdi metin ve arkadaşları nereye giderlerse sibel de oradaydı erkeklerden tek farkı saçlarının uzunluğu idi...

Misket onuyordu top koşturuyordu sapan yapıp kuş dahi avlamaya çalışıyordu bisiklet biniyordu ama çok ta hayalciydi hep bir gün uzaylıların geleceğini düşünür dururdu sorsanız uzaylı nedir diye? biz insanlara benzemez çok antenleri vardır yada gözleri ateş saçardı derdi her şeyi yapabilirler derdi..ha bide hayalinde nedense bir murat vardı kimseler olmadığında onunla konuşurdu ve onunla oynardı üzülse sanki ona onun hayaline sığınırdı düşler kurardı küçücük yüreğinde sanki onunla büyürdü hayal dünyası çok geniş bir çocuktu küçük kız.

Ailenin gülüydü göz bebeğiydi ve ilk torunu vede yeğeniydi bunun için olsa gerek çok şımartılıyor ve annesinin sözü pek geçmezdi annesi bakıcı gibiydi ona sanki mürebiyeydi karın tokluğuna çalışan biri idi onca yaramazlıklarına mahalelinin şikeyetleri karşısında sinir olurdu ama bir fiske dahi vuramazdı anneannesi dayısı amcası teyzesi imdadına yetişirdi birde zavallı babası ortada kalsada annesinin zersenişlerini duysada kızına destekti herşeye rağmen kızıda bunun çok güzel farkında idi.

Kısacası kız giysiler içinde minik yaramaz ateş gibi,sevindirik bir delikanlı vardı küfürler ağzında gani idi kim olursa olsun kızdımı küfrü hazırdı kızdımı kimseyi takmıyordu ağzına geleni söylüyordu ananınnnn dedimmi iş bitti kes lan! sus be! şimdi başlarım ama! bak sıktın! vs vs işte ne fenaydı ama onunla muhattap olacaksan ister istemez ona uyacaksın o sana uymayacak uyamazdıda emir alamazdı alamıyordu yinede her şeye rağmen çok yufka bir yüreği vardı merhamet gizliydi yüreğinde öyleki her gece o uyumadan evvel ALLAH vergisi hisleriyle kendinden önce tüm insanlar için ellerini açar dua ederdi sonrada arkadaşlarına ve ailesinede duallar etmeden uyuyamazdı hemde hiç....dua onun tek anahtarıydı ve sanki onun için sevgi tek ilaçtı tek ihtiyaçtı sevilmek tek emeli idi...zaten tüm yaramazlıkları ilgi çekmek içindi gayet güzel ilgi çekiyordu o küçük kız

Kocaman bir şehrin küçük bir semte ikamet ediyordu bir gün anne ve babası karar aldılar aileden ayrı bir eve çıkacaklardı ve çıktılar buldukları ev yinede anneannesine yakındı arada sadece bir yol vardı yerleşecekleri ev kuluben bozma bir evdi iki odası bir mutfak ve birde banyo ve lavabosu vardı oraya taşındılar oarada çok ilginç anılar yaşadılar ,mesela evin bir hikayesi vardı ki tüyler ürpertiyordu

O ev birazda garipti küçük kıza hayalinde ki uzaylılar varmış gibi geliyordu acaip hayallerine benzer ama gerçek şeyler görüyordu ailesine anlatıyordu ancak
’’’rüya görmüş gene hayaller kurmuş canım’diyorlardı oysa cidden görüyordu bir gece uyandı tuvalette gitti ve kapıyı araladı yerden duvarlara kadar balık kılçıkları benzer şeyler gördü o gördüklerine inanamadı ne yapacağını bilemedi bağırmak istiyordu ama sesi çıkmıyordu yere baktı ve birden üstü başı balık kılçıkları ile doldu ve birden eline aldı maşrapayı üzerine su döküyordu yıkamaya çalışıyordu ama nedense o balık kılçıkları çoğalıyordu kılçıklardan kurtaramıyordu kendini ...birden başını kaldırdı gecenin ortasında tuvaletin küçücük penceresinden bir adam bakıyordu yaşlı biri idi keçi sakallı ona gülümsüyordu,şaşkınlığı iyice atrmıştı çığlık atacaktiki tam bu sırada annesi uyandı banyodan sesler geliyor hemen gidip baktı...kızı üzerine su döküyor onu dinlemeden kızdı ona’sen yaramaz muzur bir çocuk bu susuzlukta sen suları nasıl boş yere harcarsın’? diyor ve ardından hırsını alamadı annesi bir tokat patlatmıştı küçük kıza

Ağlıyordu annesine gördüklerini anlatmaya çalışıyordu ama nafileydi çabaları annesi dinlemiyordu bile ve hemen küçük kızın üzerini değiştirdi yeni geceliklerini giydirdi
’’hemen uyuyorsu tamam’mı’ dedi ve küçük kız başını tamam der gibi saladı ve ağlayarak uykuya daldı ama kimseyi inandıramadı gördüklerine ve sonra rüyalar alemine daldı gitti o büyüyecekti belkide bu hatırayı hiç unutmayacaktı aradan yıllar geçsede aklında tüylerini ürperten bir anı olarak kalacaktı ama kimseleri inandıramayacaktı ne yazık

O evin hikayesi..o ev şimdiki sahiplerine ait değildi terk edilmiş bir evdi aslında orada dört kişilik bir aile yaşıyormuş bir zamanlar bir gün belediye ekipleri gelirler
’evinizin yıkım emri var’ derler lakin evin hanımı itiraz eder ama belediye zabıtalrı hiç dinlemez
’’hanım beyin geldiğinde burayı boşaltın’dedikten sonra giderler kadın bunları pek kale almaz ancak iki gün sonra zabıtalar yıkım ekibi ile birlikte gelirler evi yıkmak isterler evin hanımı yine feryat figan eder
’’ne olur yıkmayın nereye,gideriz söylesenize’’her şeye rağmen kadını pek dinlemezler yıkım ekibi yıkmakla ısrar ederler ve kadın tam bu sırada ağlayarak çocuklarınıda yanına alarak başlar yeminlere
’’ne olur yıkmayın ALLAH aşkına biz nereye gideriz bu yetimlerin hali nice olur ’der

Yıkım ekibi kadının feryatlarını yeminlerini ezip geçemezler ve evi yıkmaktan vaz geçerler
’’hanım ne oldu kocana ,nerede kocan’diye sorarlar kadınsa’
’’kocam öldü sizlere ömür’diyerek ağlar,onları inandırmak için yeminler eder ve yıkım ekibi bu yeminlere ağlamalara karşın acıyıp geri dönerler durumu belediye başkanına anlatırlar ve yıkım durdurulur o gün evin hanımı evin yıkımdan kurtulduğuna öyle sevinmiştir ki ayakları yere basmıyor gök yüzünde kuş gibi uçuyordu sanki ama akşam evlerine bir kötü haber geldi ki akıllara durgunluk verecek cinstendi hemde bir okadar da ibretlikti....

18 Eylül 2009
Cuma00:57:44

Filiz Aktaş