- 1560 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
BİZ NE ZAMAN BÜYÜDÜK?
Kendi başımıza tüm sorumluluklarını üzerimize aldığımız kararlarımızın arkasında dururken mi büyüdük. Yoksa acılar yaşayıp, metanetle acılara katlanırken mi olgunlaştık.
Biz ne zaman büyüdük? İnsan ne zaman büyüyebildiğini anlar?
Aslında büyümenin bedeli ve hayatın özeti şu; Yaş ilerledikçe, bedenlerle birlikte dertlerde büyüyor. Oysa insanın yüreği hiç büyümüyor.
Zaman gelir sevdalanırsın, sevdiğinin sözleri yüreğine değer susarsın. Zaman gelir gözleri gözlerine değer derinliklerinde kaybolursun. İşte çocuksu sevinçlerdir bunlar. Büyüyemediğimizin de ispatı.
Aslında, hayat değişmiyor, tıpkı yüreğimizi duygularımızı değiştiremediğimiz gibi... Sadece bedensel olarak büyüyoruz. O yüzden mutlulukları küçük sevgilerde bulmak, kendimizi değil de sevgileri büyütmek, sevmeye değer dostlar biriktirmek en güzeli değil midir?
Büyürken yaşadığımız acı anlar dudak kıvrımında misafirimiz olsun, biz ona, o bize söylensin, sonra barışalım, bir kahve içiminde ya da bir çay bardağının deminde... Hüzün, sigaranın dumanında kaybolsun.
Biz yeniden çocuk olalım.
Hülya TÜRK
31/05/2006