dünyanın ekseni sözüm ona sağlıklı insanların çürümüş sözlerinde yankılandı, bir umut gibi kaydı. Bilmem kaç düşünce kıydı olumlu bir amaç uğruna, duyamadığım kaç ses kör oldu. Tüm algılarımızı değiştirdi, düzenin yamuk elleri nereye baksan bir dörtgen. Karmaşık toplumun ilgisini bilimsel araştırma dışında başka ne lazım demesi ya da ne yok? İnsanların arasındaki o derin boşlukta kanlarımı saydım tek tek, ölümlü bir amaç uğruna. Ayaklarımın altındaki toprakta bir çiçek bile yarın sen onun altına gireceksin, ben ise bu güzel manzarada rüzgarı hisseteceğim. Bu kadar zorlukta bir temel adaletsizliği uyuttum, bir karmaşa sırasında bana uykuyu gösterme. Amaç, bana asıl uzaktaki bin yılı çiz, düz zemine değil dağların puslu yamaçlarına kadar götür, oradan bulayım cesaretin pürüzsüz güzelliğini. Çünkü insanım, bilmediğim şeyi severim.