Ben de sevginin iyileştirici gücüne inanırım, doktorlar der ya moral lazım , hastalıkların bir çoğu stresten vs. Sevilmek insanın her zerresine hormonlar etkisi ile salgıladığı o baş döndürücü güzel duyguyu yayar. Sevdiğin tarafından seviliyorsan bu şans ve güzel bir duygudur, hele bir de sevdiğin gibi sevilmek vardır ki bu duygu insanın yüreğini doldurur, gerçek sevgi bu bence, karşılıklı aynı duyguyu yaşamak.
Hayat içinde aldığımız darbeler, açılan yaralar büyük yer kaplar, insan güzel şeyleri hatırlamak yerine ne yazık ki yaşadığı kötü duyguları unutamıyor, beynimizin bize bir oyunu belki ya da savunma mekanizması tekrar o hataya düşmemek için ancak ne yaşanırsa yaşansın şairinde dediği gibi düştüğümüz yerden kalkmalı, küçük adımlarla yürümeli, ruhumuzu iyileştirmeli, ruhumuza iyi gelecek şeyler bulmalı, sevgi ve bir uğraş bunlar insanı iyileştirir.Yüreğine sağlık şair, saygılar

Son dipçe "Sevgiden daha derin bir ilaç (yok). Aslında hayatın keşfiyle eş değer bence. Ya şu hayat denilen kavramın mekanik bir hale ,duygusuz, ruhsuz , para denilen matayla iç içe , bilemiyorum sevgiyi koyacak insanca bir şeyimizin toplumsal çöküşle kalmamasını yadırgamam da ne çok manalı? Toplumsal bir hastalık içindeyiz. Ama sevgi denilen asil dermanı unutmuşça , yaşamakla baş başa. Çözümü en yakını değil de uzaklarda ,uzayda arar gibiyiz de. İnsanın o en saf olduğu zaman ki çocukluk çağıysa, o dönemi analiz etmeli insanlar. Çünkü o dönemler sevginin en derin yaşandığı hayatın en keşfe durgun bölümü niteliğinde. Dermanı farmakolojik ajanlardan da üstün şeye düşünmeyi hiç istemeyiz de eski bir sağlık eğitimcisi ve yoğun bir tedavisi olan hasta olarak da söyleyebilirim bu cümleleri. Bizi iyileştirecek şey belli. Ama şeyi sağlayacak ana kaynağımız hiç var mı şu vahşi yaşam sahnesinde , o çok ağır sual... İyi geceler şair...