PARMAK İZİMDİR SEVGİ...

• 7 Ocak 2024 Pazar 12:17:18

Düşler…
Şüheda dünde unutulmuş gülüşler…
Cenk ettiğim sevdiğim savrulduğum ve yetemediğim cihan…
Ucu yanık türküler ve dumanı üstünde şiirin.
Hamt ettiğim.
Aslıma rücu ettiğim.
Yatak döşek imgeler ve de her birinin tekelindeyim.
Samanyolu.
Seyyah mevsim.
Sardunya yüreğim.
Ben ki bir semazen yetim.
Yatıya kalan düşler ve terk edilişler yaşarken ölen sırra kadem basan dostlar.
Dev/asa bir asa elimde saklı ve kalemim benim iğnem:
Her ne kadar dikiş dikmeyi bilmesem de ve…
Horasan Tepelerinde saklı sancağım.
Sarmalındayım hayatın.
Sarpa saran duygular.
Hüznüme kefilim aşka da.
Aşikâr ben yanık bir resmim içinde saklı çocukluğumun meddücezri.
Kâfi derecede yalnız katıksız askıntı yalnızlığım.
Göğsümde uçuşan kuşlar.
Kuş tüyü varlığım ve vicdanım.
Temsil ettiğim bir zümredir ki ve işte mazlum yüreğimle oya işlediğim ve işte saf kan safiyet yüklü sevgimle mazlumları içimde ağırladığım varsın ağırdan alayım hayatı ve mutluluğu.
Katıksız kayıp bir kıtayım karalar b/ağladığım.
Yarım adası sefil duygularımın ana kıtada ağırladığım kuşlar misal.
Ben de bir kuşum adı olmayan:
Dileyen dilediğince çağırsın beni…
Ha, Anka.
Ha, ardıç.
Ha, kukumav.
Özet geçtiğimse hayat hani, hani, t/av olduğum ve mahcup sevdam ruhumdaki kelam ve selam altın tepside sunduğum yüreğimi ve sevgimi ve pekişen bir asalet.
Asilzadesiyim hayatın: varsa söylesin kimse itirazı olan.
Asiyim de.
Azadesi ruhumun ant içtiğim üzerine.
Ar bildiğim.
Arı ruhum.
Peteklerde saklı balımla kimse ağzıma bir parmak baş çalan bense kovan kovan ruhumu sevgimi sadakatimi insanlara cihana sunan.
Susadığım.
Sustuğum.
Dünde saklı onca sus payı söylem.
Yangınım.
Yâriyim de yalnızlığın.
Yâdımda ne ise ıskaladığım.
Islıklanan sevdam.
Asla metazori değilken sevmek ve yazmak.
Ah, kaderim…
Başım gözüm üstüne.
Recim edilen temsili bir resim.
Alt yazı geçmekle mükellef kadere bu bağlamda aralıksız yazdığım ve sağdığım hüzün sandukamsa örtülü seyyah yüreğim kirpiklerimde saklı yasımla yaşımla yasa mahiyetinde bir devran:
Sık sık yenildiğim ve yanıldığım lakin yanıltmadığım.
Tüy diken yarama.
Tüysıklet kalender kalemim sevdalandığım yaşadığım kadar içinde üstüme üstüme gelen kale duvarları.
Duvağı kanlı ölü çocuk gelinin.
Salavatı iç sesimde saklı Allah ve Peygamber Sevgim izinden gittiğim ve kaçıncı kuşak torunu isem artık bilfiil uçtuğum göklere kanat açtığım Aziz Mahmut Hüdai Hazretlerinin kanını taşıdığım ve soyundan geldiğim ve soy ağacım iken Çamlıca, soyadımı ve ismimi gururla taşıdığım mademki ismimi koyan rahmetli babam aralıksız tavaf ettiğim kabrini bazen salındığım Araf’tan cihana uçtuğum bir o kadar cehennemi yaşatan zalimin sevgisizliğine inat sevdamla sevgimle yeşerttiğim gözlerim içimde saklı cennetim ve anne sevgim.
Muradım.
Miladi takvimiyim vardığım son durağın.
Hicri takvimin yerleşkesi sözcüklerin bonkör sevgisi.
Kural tanımadığım duygularımsa tek ziynetim ve babadan miras öğretiler ve kulağıma küpe iken öğütler hem de sonuna değin sadık kaldığım.
İzdivacına talibim edebiyatın ve şehri İstanbul’un ruh ikizi.
Sandığımda şiirler ve büyümeyen çocuk yüreğim.
Dikiş tutturamasam da yaşarken varsın olsun iğne ucu addettiğim kalemin ucuyla diktiğim söküklerim.
Dilemması hürriyetin.
Yazdığım kadar mutluyum ve özgür.
Yandığım kadar yağdığım yağdırdığım ve bağrıma b/astığım tüm sevdiklerim ve nice insan her anlamda sırra kadem basan.
Parmak izimdir sevgi.
Hüviyetimse kalemimde saklı:
Varsın hükümlü ya da hükümsüz addedilsin kimliğim ve kalemim mademki kayboldum kazanmaya ve kendimi yeniden bulmaya mazhar o dinmez coşkumla nasıl ki yazmaya ve kendimi sevmeye talibim…
Evet, bir ömür boyu:
İyi günümde kötü günümde tek zevcem tek sağdıcım içimdeki s/onsuzluk ve kalemin dinmez iken kâh coşkusu kâh sızısı…