Arkadaş(lık)

• 23 Mayıs 2020 Cumartesi 05:51:07

“Seni çok iyi anlıyorumda, sen beni anlamıyorsun”

Bazı insanları çok fazla önemseriz, bazı insanları ise daha az önemseriz.
Bunun nedeni aramızdaki duygusal iletişim ve ilişkinin derecesinden kaynaklıdır.
Yani karşındaki kişi ile olan samimiyetinin ölçüsüne göre değişiyor.
Birisinde detaylara gerekli gereksiz takılırsın, çünkü abartılı önemsiyosundur.
Diğerinde makul nedenler bulursun kendine üzerinde durmazsın.
Kapris yapmazsın, trip atmazsın, kırılıp küsmezsin ..vs.
Önemli olan kişi önemini yitirdiğinde, artık ayrıntılara takılmaz bunların hiç brine gerek duymazsın.
Çünkü o kişi “özel ilgi alanın” olma özelliğini kaybetmiştir.
Bu yüzden bazı arkaşlıklarımız hep hararetli bir kıskançlıkla, hırgür ile ve genellikle tüm iletişimi koparmakla sonuçlanır.

Uzun yıllar görüşmediğimiz ama ilk gördüğümüzde kaldığımız yerden devam ettiğimiz arkadaşlarımız vardır mesala.
Neden aramadın, neden gelmedin? gibi sitemler yapmayız.
Ama bazıları vardır ki o gün yaşadıklarını anında, en ince ayrıntısına kadar paylaşmazsan çatlarsın.
İnsanlar genelde kaybetmekten korktukları kişileri sakınırlar, üzerine titrerler.
Karşıdanda aynı ilgi alakayı beklerler, bekledikleri ilgiyi görmeyincede panikler, yıkılırlar.
İşte bu yuzden karmaşık gelirler bize.

Demem o ki; sevgi, saygı, güven, eşittir vefa.
Vefasızlar için zaten hiç kimse çenesini yormaz.
Azat edersin gider..

Kime, niye, ne kadar?..
Değer verdiğinizi iyice sorgulayın. Sızlanmayı bırakın..
Bazı dostlarımız vardır, hani o gidip görmediğimiz köyümüz gibidir.
Hep bizimdir, içimizde gizlidir. Duymasakta, bilmesekte.
Mis kokulu anıların, hasret yüklü bulutların tek adresidir.
Bazı dostlar gecenizi kuşatan yıldızlar gibidir.
Ne uzanabilir ne de tutabilirsiniz.
Karanlık dünyanızda ki ışıktır.
Geceleri ne vakit göğe baksanız size gülümser.
O hep ordadır
Bilirsiniz

"küsülünün, küsülüsü olmaz"

Kaldı ki, dinimiz de bir müslümanın üç günden fazla küs kalması mübah değildir.
Siz hem küsüyorsunuz, hem kin güdüyorsunuz, bir de karşı tarafla arkadaşlık eden arkadaşlarınızı dışlıyorsunuz.
Peki bu ne kadar doğru?
Bana çocukluğumdan beri yanlış gelen bir durumdur.
İlk okul dahil, hiç bir guruba, tarafa ait olmadım, tam tersi küslerin arasını bulmuşumdur hep..

örneğin:
Anamla teyzem 25 yıl konuşmadı, tabi bu teyzemden kaynaklı bir durumdu
Öyle bir inat vardı ki rahmetlide, gavur inadı gibi nuh dedimi peygamber demezdi, öldü gitti (anam ablasına hasret kaldı..)
Sağlığında anamı kovmuşlugu vardır, çocuklarını bile görüştürmedi.
Ben geleceğim dedim, gelme kovarım dedi bana, ben geleyim sen de kov dedim ve gittim kovamadı.
Anamla küs olabilir bana küsemez buna izin vermem çünkü benmle bir husumeti hiç olmadı.
Örnek diye anlattım. Hatta anam demişti bak onun cocukları analarına sahip çıkıyor, siz konuşuyonuz onunla diye
Şimdi okursa kızacak belki bana anacım ama..
Rahmetli oldu Teyzeciğim cenazesini bile görmedik..tabi böyle saçma sapan küslükler yüzünden.
Bu ölümlü dünya için değer mi?
Kimin eline ne geçti üzündü ve kederden başka.

Şimdi siz hangi hakla bana diyebilirsiniz ki ben onunla küsüm, eğer sen de küsmezsen sana küserim.
Valla bence mahsuru yok, küsmek isteyen küsebilir.

"aylak küsen aylak barişır"

Yapmayın
Böyle gereksiz tutumlar bize yakışmıyor.

Tabi ki son söz sizin. Ben sadece fikrimi paylaşıyorum.

dilruba / yıl 2018