Babam;
Göz yaṣım ...

Zincire vursam durmuyor yerinde
Ah çektikçe yürek, bir yara derinde
Ayrılık hasretin azdıkca azdı serimde
Özledim Babam göz bebeğini.

Kokun küpler doldurur dimağımda
Koca bir eksik, sızın her yanımda
Fatiha’lar ihlas’lar her an dua’mda
Özledim Babam sıcak tenini.

Ayak yetmiyor el uzanmıyor postana
Senidemi sardı kara toprak bağrına
Cennetten uyan mahṣerin sabahına
Özledim Babam doyamadığım elini.

Abdili’n vuslat dedi ağıdının ardına
Kısaymıṣ ömür varamadıkki farkına
Helâl et hakkın Yüce Mevla aṣkına
Özledim Babam göz bebeğini.
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
Ṣimdilik elveda BABA

Sensiz düğmelere basamıyom
Hayalin karṣımda yatamıyom
Almümleri açıpda bakamıyom
Hanende ışığın söndü Babam.

Ecel ṣerbetin gusul abdestli içtin
Eda edip yatsı’nı ebediyete göçtün
Vedalaṣıp anamla ne de hoṣ uçtun
İyi amallerin yoldaṣın olsun Babam.

Her damla göz yaṣım hasret akar
Sönmez ayrılık ateṣin yüreğimi yakar
Silemem telefonun zihnimde yazar
Hatıralarına kurban olam Babam.

Akıp zaman, uzadıkca uzuyor aralar
Kartmak bağlasada içe kanar yaralar
Ellerim semada Senin için dua’lar
Ahiret yurdun cennet olsun Babam.

Oturdum ayak ucuna oldumu haberin
Dönülmez bu yol er geç bende gelirim
Abdil’im Yaratandan rahmet dilenirim
Huzurda diriliṣinde hoş olsun Babam.

Takvim; 28 Aralık perṣembe yi cuma ya bağlayan gece 2024 ; 8 ay gibi bir zaman oldu aramızdan ayrılıp ahiret yurduna göçeli. Ṣiirler yazdım lakin bu zamana kadar paylaṣmaya gönlüm razı gelip parmaklarım varmadı klavyeye.
Zaman hızla aksada ahirete yolcu ettiklerimiz ile her geçen gün güneṣ saatinde mesafeler uzadıkca unutmak değilde kaybettiklerimizin acılarına "alıṣmak" adını veriyoruz.
Son sarılıṣımızdaki dimağımızda saklanan kokusu her an taze Babamızın.
Hayatta olanlarımız ; Ecel saatlerimiz her saniye bizi yolcu ettiklerimize biraz daha yakınlaṣtırıyor.

Kiṣi en sevdiğini yollayınca ahiret yurduna vuslatı bekliyor her an. Ölüm at’ına binmek hiçte ürkütmüyor insanı.

Zaman zaman çevremizde cenazeler oluyor baṣsağlığı dileyip geçiyoruz, hatta bazende empati kurmaktan bahsediyor bir dostun acısını paylaṣtımızı ifade ediyoruz, varolsun dostluklar lakin Empati’ mi ...? Derler ya yaṣanmadan bilinmez. Artık empati sözcüğü hafif geliyor bana.
Babamı kaybetmeden önce kabirleri ziyaret edip fatiha lar ihlas lar okuyup mezarlığa varıncada ayrılırkende meftalarımıza selam verip ayrılırdım kabristandan .
BABAMI binlerce yıllık ahiret sakinlerimizin arasına Yaratan’ın emri ile toprağın karabağrına teslim ettikten sonra kabristana vardığımda hiç yanından çıkıp gidesim gelmiyor bilakis dibine yatıp kalmak hasıl oluyor özlem damarımda. Meğer bunun empatisinin olmadığını insan yaṣamadan bilemiyormuṣ.
Kalemim durmadı, gönül hasretinle dolup taṣıyor BABA, SENİN icin yazdım bu defa dörtlükleri BABA Niyazımdasın her an, Yasin Fatiha İhlas yolluyorum, Ruhun ṣâd makamın Adın gibi "Âli" olsun.
Müslüman olan ahirete irtihal etmiṣ bütün Babalara rahmet ola.
Abdil Göktekin

Not;Ṣiirlerin tarihi 20 Ocak 2024 Saat 01 ; 20 Gönül deryamdan dökülen hasretin sayğının sevginin muhabbettin zirvesi yüklü yazım ise 23 Temmuz 2024 saat 01 20