- 405 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
Herkes kendi Kaderini yazar...
anırım yorgunum bugünlerde
Kalbim yüreğim ve beynim hepsi yalnız bıraktı beni avuçlarımdan uçup gitti
biçare kalakaldı ruhum kimsesiz çocuk misali çıkmaz bir sokağın sonundaki lambanın altında ellerini açmış ve sadece bakıyor acaba hızır benide bulur mu diye her geçen gün umutlarım tükeniyor sokak başında bir ışık görüyorum ama kayboluyor insanlar beni göremiyor delicesine bağırmak istiyorum ama kimse beni duymuyor herkes kulaklarını tıkamış ,çabalamak istiyorum ama umudum kalmıyor.
Boşvermişlik var hayatımın her alanında bir işe kalkışayım diyorum başarılı olunca vazgeçiyorum amacım bitiyor. eskisi kadar ilgimi çekmiyor sonu olmayan sonsuz bir amaç istiyorum tükenmek bilmeyen sadece onun için yaşamak istiyorum.
Ve şunu anladım Sanırım tek başıma bir şeyler yapmalıyım
kendi kaderimi kendim yazmalıyım...