ŞAİRLE SOHBET..

• 7 Temmuz 2018 Cumartesi 23:37:13

Bir gün bir şiir okudum Cemal Süreya’dan..
İçim yaralı, kızgın,kırgın,sitemliyken...
Birden takıldı gözüme o dizesi:

-Kötülüklerin büsbütün egemen olduğu
Namussuz bir çağ bu biliyorsun.-

Bilmiyordum, gözüm açıldığında her şey daha da batmıştı yerin dibine..Ne toplayabildim, ne aklımdan atabildim, ne de içimden dağıtabildim..Battım dibe kadar....Ne beyazdım ne de siyah..Gri de değildim oysaki..
Maviydim, Edip Cansever’in dizelerinde..
‘’Mavi huydur bende.’’

İnanmayacaktım..
Ancak şairler anlar kalbi saf olanı, sevdayı, onuru, namusu...
Namussuzun diline, eline düşünce tutar kolundan Cemal Süreya..
Derdini biliyorum, kanma daha kötülüklere..Yaz dedi sanki bana dizelerinde..Tutma içine hasta olma, yaz ki şair ol,değerli ol.İyilerin yaşamasının başka yolu mu vardı sanki?