KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 435 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
İÇİMİZDEKİ YALNIZLIK
Zamana yolculuğa mahkûm bir yolcuydum, insanların istilasıyla kararmış dünyada; kimse anlamıyordu beni, belki de anlamak istemiyorlardı tuhaftılar. Duymuyorlardı, konuşmuyorlardı, görmüyorlardı, bir an görünmez bir yeteneğe kavuşmuş olabileceğimin anlamsız ihtimallerini düşündüm. Kulağa hoş geliyordu.
Esrarengizdi, kimya laboratuvarlarındaki şişelere konulan tuhaf karışımları andırabilirdim ya da dünyayı kurtarabilirdim, görünmezliğim sayesinde her şey olabilirdi. Kısık bir ses tonunun bir şeyler mırıldandığını duydum, cılızdı sinek vızıldamasını anımsatmıştı sesi, hemen dönüp ona baktım yaşlı bir adamdı . Alnı kırışmış ve elleri nasırlıydı. Acı çekiyordu yorgun gözleriyle bakarken , pişmandı. Kısacık hayatından arda kalan yıllarında huzur içinde yaşamak istiyordu, yaşanmışlığın ağırlığı olmasa belki mutlu olabilirdi.
Usulca yanıma sokuldu, konuşmak istiyordu kısık sesinin ardındaki adam ‘pişmanım biliyor musun’.? Sancıyan ağrılarına katlanamıyor ve bu yolculuğa hiç çıkmamış olmayı diliyor olmalıydı belki de . ürkütücüydü duyduklarım. Zamana yolculukta kimse kimseyi tanımamalıydı, konuşmamalıydı, yalnızlık insanlara verilmiş bir cezaydı ve benim onunla konuşmamam gerekiyordu …
Dünya kirliydi ve burada yaşadıktan sonra günahkâr olmamak elde değildi, olamazdı. Bir kendisi varmış gibi yaşıyordu insanlar, dünyayı cehenneme çevirmişlerdi. Hırsları bencillikleri, doyumsuz ihtirasları ve pişmanlıklarının ağırlığını, taşıyamıyorlardı. Artık bu yolculuğa ara verip kendisiyle yüzleşmeliydiler cılız sesli adam ve insanlar.
Üstelik tanrı yalnızlığı emretmişti, insanlar bir arada yaşamayı becerememiş ve üstelik dünyadaki bütün canlılar insanları şikâyet edilmişlerdi tanrıya, artık işledikleri günahlar kadar tanrının gazaplarından da korunmalıydılar ama kimseler birbirini duymuyor konuşmuyordu, yalnızlık bir veba gibi bulaşmıştı.
Hemen ayrılmam gerektiğini düşündüm sinek vızıltısında saklı adam vebalini aldığı yükü, günahlarını paylaşmayı düşünürken, ben bu dünyaya ait değildim. Buradan ve bu adamdan kurtulmalıydım belki de başka evrenlere gidip yeni bir hayat kurmalıydım, mutluluk, şefkat, merhametin olduğu yeni bir dünyaya gitmeliydim
Deniz ÇELİK
YORUMLAR
Biliyormusunuz , insanın beynınde ne varsa gittiği yere de onu taşır .Keşke pozitıf düşüncelerle ınsan olmayı başarabılmış sevmeyi bilen insanca yaşayabilme sevgısıyle dolu dünyayı yaratabılsek kirletmesek o çocuksu düşünceleri .Hatta buyumesemıydik derim büyüdükçe herşey bır o kadar buyuyor farkındalık artıyor ne kadar çok bilirseniz o kadar bılmedıklerınız oluyor .Ateşle su gibi .iyi ve kötü gibi zıtlıklar iç içe olan dünyada kaçmak yerıne beyaza boyamalıyız dünyayı beyazla bakan gözlerı çoğaltmalıyız zor da olsa. Duygularınızın temızlığı ıçtenığı bunları yazdırdı bana .mutlu kalın kalemsiniz hep yazsın.
Yalnız değılsınız😃😃
