Hangi kötü şart olursa olsun, çocuğun yeri anne babasının yanıdır.
Teşekkürler Komutanım. Bu güzel yazı için.
Sevgiyle selamlar.

Bilader, başka iş mi bulamadın ?
İnsanın içini acıtan, yüreğini burkan böyle damardan girip, okurken bile bu ne vicdan, bu ne sevgi diye düşündüren güzel yazına teşekkürler. sevgilerimle...

Fethi tarafından 12/19/2015 11:10:35 AM zamanında düzenlenmiştir.

Bilader, başka iş mi bulamadın ?
İnsanın içini acıtan, yüreğini burkan böyle damardan girip, okurken bile bu ne vicdan, bu ne sevgi diye düşündüren güzel yazına teşekkürler. sevgilerimle...

Bu yazı içimi sızlattı, yorum yazamıyacağım...
Günün birinde bir sohbette zor günlerimi anlatırım...
Saygılarımla...

Büyüyünce mi şatafatlı hayatı özenirler,
Saf masum çocuklar ana kokusuyla avunurlar..
Tebrik ederim saygılarımla.

Çocuk geçim derdi düşünmez Hocam,
Çocuğa doğar doğmaz geçim derdi, yaşamın zorlukları, dünyanın faniliği, para pul anlatılmaz; saf duygularla beslenir. Sevgiyle merhametle, iyi niyetlilikle büyür. O yüzden hikayedeki çocuklar için anne baba sevgisi daha önemli olduğu için beklenen tavırı sergilediler.
tebrik ederim; kutlarım.
saygılar

Değerli komutanım, içim sızladı ki biraz hüzne delalet bu gün tanık olduklarım ve üstüne yazınızı okuyunca daha da dağıldım.
Hep derler ya, Allah dört gözden ayırmasın.
Anne sıcaklığı ve anne-evlat ilişkisi çok başka. Gerçi anne değilim ama kardeşim ile aramızdaki yaş farkı bu duyguyu bir nebze olsa da yaşamama fırsat oldu. Yeri geldi, öğrencilerime bu gözle gördüm.
Değerli yazınızı can-ı gönülden kutlarım Bedri Hocam. Söyleyecek çok şey var ama zaten yazınız her birimizin duygularına fazlasıyla tercüman olmuş.
Yüreğinize sağlık efendim.
Daimi saygılarımla...

kuru ekmek soğana şükreden biri iseniz soğan acı olsa da ana ocağının kıymeti baldır. Çok beğendim. Saygım selamımla.

Çocuk saflığı ne güzel anlatılmış...

Giy eski çulları koş anacığına, işte bu kadar...

Alın paranızı verin anamızı!

Ana gibi yar olmaz tabi... Para pul da bir yere kadar değil mi?

tebrik ederim günün yazısını.

Can komutanım, süper bir kurguydu da, benim asıl takıldığım husus o kurgunun yazılış biçemiydi. Yani sana hiç yakıştıramadım Bekir Yıldız, Orhan Kemal, Kemal Tahir, Fakir Baykurt gibi üstatların yazı tarzlarını taklit etmeyi. ISLAK İMZA MAKİNESİ misin be yav, bu kadar ustaca taklit etmişsin üstatları. "YOK TAKLİT ETMEDİM, BU BENİM ÖZGÜN TARZIM" filan deme inandıramazsın beni onların yazdıkları kadar usta işi bir yazı olan bu yazıyı özgün tarzınla yazdığın martavalına... Ama gene de moralin bozulmasın hadi, tebrik edeyim de. Eline, kalemine, becerine kuvvet. Candan tebrikler. Bu gece saat onikide bu yazıya kırnmızı kurdeleyi takmazlarsa o seçici kurulun üyelerini üstüste koyup döveceğim. Ben on pıuanımı tıklıyorum...Selam ve saygılar.

" Burası sıcacık. Her şey var.” Kaleminize ve yüreğinize sağlık hocam. Kendi yuvanın kışındaki sıcaklık hiç bir yabancı yerin yazında bile bulunmaz. Selamlar ve saygılar

Sevgili Abim.

benim teyzelerimden biri bu şekilde evlatlık verilmiş bir akrabaya. O akraba teyzeme çok iyi bakmış ve daha sonra kendi memleketlileri bir havacı bir astteğmen ile evlendirmişler. O havacı asteğmen daha sonra Türkiye Cumhuriyeti Hava Kuvvetleri Komutanı Halis Burhan olmuş.

Dedemin diğer kızları ( annem de dahil) ilk okul bile görmeden büyüdüler ve hepsi ev kadınlığından ileri gidemedi oysa.

Yani bu kadar iyi bir geleceğe sahip olmuş teyzem. Ama kendi öz babasına hep dayı dedi ve rahmetli dedem öldüğünde cenazesine bile gitmedi.

Anne baba için de evlat için de zor meseleler bunlar.

Evlat anne ve babanın yaptığı fedakarlığı anlamıyor. Anne baba ise ömğr boyu bir pişmanlık ve vicdan azabı yaşıyor.

Senin kaleminden güzel bir öykü okuduk yine. Ellerine, gönlüne sağlık.

Selam ve sevgiler.

Bir zamanlar bu ülkede fukaralıktan insanların göz yaşları yitikti.
Açlık kırıp geçiriyordu milleti.
Geride kalanları da "ince hastalık".
Yine de bu millet bu vatanı terk etmedi,bu bayrağı küstürmedi gönderine..
Selam ve saygı ile.

Merhaba Bedri Komutanım

İçimi acıttı yazın.

Anası babası ölmüş cocukları anlayabiliyorum, onlara kol kanat gerilmeli, huzurlu bir yuva sağlanmalı lakin fakir diye bir çocuk anasından koparılmamalı.
Bu çok acı :(

Her zamanki güzelliğiyle bir dramı göz önüne seren kalemi kutlarım.

Selamlar.

Bedri Bey,
Biz, birbirimizi hiç görmesek de bu sanal ortamda arkadaş olduk. Duygularımız daha doğrusu duygusallığımız pek çok yazımızda örtüşüyor. Bu yazınızı da ilgiyle okudum. Okuttunuz yani bana. Anlatımınızdaki samimilik okuttu daha doğrusu.
Facebookta e mail adresimi size yazacağım. Yazılarınızı paylaşmadan önce benim belirttiğim adresime gönderirseniz yazım ve noktalama yönünden de ufak hatalar hiç olmaz.
Sizin meslekten emekli olup da sizin gibi yazanlar çok az. Bu uğraşınızı saygıyla karşılıyor, dostça selamlarımı yolluyorum.
İnsan, yaşadıklarını yazmalı...

Düzyazı şiir tadında yazmışsınız, üstadım...
Yoksulluğu ve masumiyeti çok güzel somutlamışsınız...
Bir karikatürü hatırladım...
Orada, odanın ortasında, bir masada oturmakta olan ayı gibi bir herif, az önce patakladığı anlaşılan çocuğa, "Bak evlat! Senin gerçek anan-baban biz değiliz" diyordu... Yanıbaşında da asık suratlı bir kadın dikeliyordu...
Çocuğun tepkisi şöyleydi: "Yuppiiii..."

Evet, üstadım, şiir tadında, hüzne boğan bir anlatımdı...

Varolasınız...

Selam ve saygılarımla.

insanın içini titreten bam teli gibisin.......okuyup sıcak yatağıma kıvrılırken üşüttün be usta......

Allah kimsenin evladını anasından ayırmasın

ben de bir anayım dayanamam evlat hasretine

paylaşıma teşekkürler

saygı ve selamlar

sende şimdi gece gece bunu niye yaptın ki...