KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 472 Okunma
- 3 Yorum
- 0 Beğeni
YÜZLEŞME ANI...
İnsanların son nefesleri sırasında o ana kadarki yaşamlarının bir film şeridi gibi gözlerinin önünden hızla gelip geçtiğini çok kişiden duymuştum. Daha çok da unutmayı yeğledikleri. Bilinç altına iteleyip ört bas ettikleri olayları ve hatta kendilerine bile itiraf etmekten çekindikleri bir çok şey, o kısacık süreçte yeniden canlanıyormuş belleklerinde bir bir.
Bu son derece gizemli hayatta, bilinen ve çözülenlerin aksine, bilinmeyenler bunların kaç katıdır kim bilir?
Bir an gözlerimizi kapatıp, kendimizi geçmişin akışına bıraktığımızı var sayalım. Ve hatırlayabildiğimiz andan o ana kadar olan yaşantımızı, alabildiğine dürüst, samimi ve cesur bir biçimde gözlerimizde canlandıralım.
Neler görüyoruz?
Pişmanlıklarımız?
Keşkelerimiz?
Hüzünlerimiz?
Acılarımız?
Ayıplarımız?
Haksızlıklarımız?
Kötülüklerimiz?
İncindiklerimiz?
İncittiklerimiz?
Mutluluklarımız?
Mutsuzluklarımız?
Unutamadıklarımız?
Vicdanımız ne kadar rahat?
Düşüncelerimiz ne kadar temiz?
Duygularımız ne kadar insancıl?
Ruhumuz ne kadar huzurlu?
Toprağın altına götürmek zorunda kaldığımız sırlarımız var mı?
ESENLİKLER.
YORUMLAR
Pişmanlık zehir içmekten beterdir,ölene kadar belki öldükten sonrada kovalar ne kadar az keşke o kadar
bahtiyarlıktır,yaşamı kanaatla kucaklamalı ölümü de severek kabullenmeli der bilgeler zor olsa da sonuçta
başımıza gelecek son olduğuna göre ister kucakla sev ister kaç sonuç bellidir onun için keşkeleri bırakıp
defteri kapatıp,yeni sayfalar açmalı,selamla.
DEVRİM DENİZERİ
Selamlar.
Galiba,
en çok ''keşke''lerim var benim.
Eşim mütemadiyen böyle söylemekte çünkü.
Olsun...
Ben, keşkelerimle de mutluyum.
DEVRİM DENİZERİ
Selamlar.
Öz eleştiri her zaman en zor olanı..ama yapabilmek büyük erdem..
