KIL KENDİR MESELELER

• 16 Mart 2015 Pazartesi 09:18:37

Her gelenin karma karışık beklediği giriş kapısı mı, merdiven çıkışı mı belli olmayan daracık, sahanlık benzeri bir alanda asansör sırası yüzünden sözüm ona çiçeği burnunda kariyer sahibi iki genç asansör kabininde tartıştı.

Zayıf olan:

-Niye sıranı beklemeden bindin?

Şişman olan:

-Sıra mı vardı?

Kariyer için tahsil yaparken, karakteri ihmal ettikleri, sanal ortamlardan beslendikleri anlaşılan iki aktör söz düellosuna: "lafına laf beş de ziyade" dercesine, indi bindilerle uzayan dikey yolculuk boyunca devam etti. Şişman olan 5. katta indi.

Zayıf olan ha bire inen gencin arkasından söylendi durdu. Söylenen bayağı marifetli olmalı ki beni de meselenin içine çekmeyi başardı.

Ben, istemeden durduk yerde hiç de iştahım ve niyetim olmadığı halde meseleye müdahil oldum.

Ben gence hitaben:

Bak genç! İnen genç farkına varamadı sıra olup olmadığının, dalgınlığına gelmiş olmalı , gelir gelmez asansörün kapısı önünde açıldı gayri ihtiyari bindi, yoksa tenezzül etmezdi böyle bir şeye dedim.

Zayıf olan ha bire taraftar toplama peşine düştü daracık kabin içinde yandaş bulmakta da gecikmedi. İnen gencin nereden Bakanlığa geldiğini sordu birisine o da:

-İŞKUR’dan dedi

Zayıf genç şirazeden çıktı ya yokuşta freni patlamış kamyon misali durmuyor söyleniyor. İŞKUR’dan naklen gelenleri itham etmeye kadar vardırdı işi…

Fıkrasız, mizahsız ve sürekli olarak gergin gençlere, adab-ı muhaşeratı, bazı durumlarda gördüğünü görmezden gelmenin de bir erdem olduğunu ve hoşgörüyü nasıl öğreteceğiz.

Kibar, olmanın haklı olmaktan daha önemli olduğunu, bazı durumda, bazı şeylerin usulen ve suhuleten, ilmi siyasetle, kırmadan, dökmeden incitmeden de yapılabileceğini nasıl öğreteceğiz…

Gence şöyle desem yakışık alır mıydı sizce:

“Eşek sana bir tekme attıysa, sen de dönüp eşeğe bir tekme atsan senin eşekten ne farkın kalır.”

Turhan Şahin