Merak etme iyiyiz biz

• 15 Şubat 2014 Cumartesi 19:30:38

Günler o kadar çabuk geçiyor ki anlatamam, sabah işe geliyoruz, çalışanları selamla, bir iki telefon görüşmesi, birkaç imza derken bir de bakıyorum öğle olmuş, eve geçip ya biraz uzanıp dinleniyorum, ya da istemeye-istemeye bir kâse çorba içip birkaç dilim de meyve yedikten sonra tekrar işyerine dönüyorum. Ne olduğunu anlamadan akşam oluyor.

Tekrar aynı şeyler. Uzun yıllardır bu böyle, belki de değil de ben böyle hissediyorum. Son zamanlarda fazla kitap okumaz oldum, televizyonda birkaç yarışma programının dışında fazlaca izlediğimi söyleyemem, bir de ana haber saatlerini takip ediyorum güncel konulardan bilgim olması bakımından sosyal hayatımın hepsi bu.

Biliyorum oğullarımız her zaman bize destek ve sorunsuz çocuklar ve gençler oldular, zaten bizim de onlardan başka bir beklentimiz yoktu, sağlam karakterli, Devletini ve Ulusunu çok seven insanlar olmalarından başka. Dün akşam büyük oğlumuz işyerime geldi çarşıda işi olduğunu söyleyip çıktı. Eve dönerken de bir şey isteyip istemediğimi sordu.
Teşekkür ettim.

Tam yemek için masaya geçtik, bir şeyler söylemek istediğini hissettim ve “NE OLDU KOÇUM” bana bir şey mi söyleyeceksin diye sorunca “Sevgi Günün Kutlu Olsun Anneciğim” dedi ve hediyesini uzattı. Ben de onun yanağına kocaman bir buse kondurdum. Daha önce de söz etmiştim sanırım. Sen gittikten sonra evimizin babası oğlumuz olmuştu. Ve bu hiyerarşi aynen devam ediyor, birbirimize sımsıkı kenetliyiz yine.

Bizim, yani sen ve benim, böyle alışkanlıklarımız mı yoktu, ya da sevgi kavramını günübirlik şımartmalar içine oturtamadığımızdan mıdır bilemiyorum ama hiçbir zaman kutlanılası bir gün olarak görmemiştik. Ta ki sen, bir Pazar Sabahı bana bir demet çiçek alabilmek için mahalledeki bütün alış-veriş merkezlerini dolaştığın halde bulamadığın ama elin boş dönmemek için parktan kopardığın üzeri minicik çiçeklerle kaplı Minicik Ahlat Dalıyla kapıda belirene kadar.

Hatırlasana ne çok gülmüştük, ömrü evvelinde tebessümüne bile pek az tanık olduğumuz annem bile kahkahalarla gülmüştü senin o suçlu çocuklar gibi kapıda duruşuna. Dün tekrar hatırladım o anı ve gülümsedim. İşte böyle Gözbebeğim, bu mektubun yarısını dün yazmıştım sana ama tamamlayamadım, gözlerim fena bulutlanmıştı, nefes almakta da zorluk çekmeye başlayınca bugüne erteledim.

Yani şimdi iyiyim, hepimiz iyiyiz bizi merak etme, “Sevgi Günün Kutlu Olsun Sevdiğim”

Eşin.15.02.2014

Hatice Ak

Beğen