YOLLAR ve TEPELER

• 16 Mayıs 2013 Perşembe 22:06:27

Uzun bir yol,uzun bir gece.Beraberinde birçok hayal ve pek az düşünce.Ne kadar az düşünce getirmiş olsa da geceler;o kısacık tefekkür anları içinde çok derin anlamlar barındırır.Bu anların sonu belli olmayan derinliği cezbeder belkide beni.Haktan gelen ve sonsuza uzanan... Karanlık ve düşünceler uykumu esir alır,yollar önümde süzülüp giderken.Beynim sorgulamaktadır.Nedendir bilinmez bir türlü beni düşünmeye iten sebepler silsilesini çözümleyemem.Yavaşça teslim olurum ay ışığına.Bana hüznü çağrıştırır hep.Düşünceler el ayak çekince benden ,hayaller alır yerini gecenin örtüsünde.Hayallerin dokunuşu daha yumuşaktır,daha az acıtır canımı.Zamanın nasıl geçtiğini anlamam hayallerin süslediği yollarda.
Sonu yokmuş gibi gelen bir yol uzanıyor önümde.Sakin,durağan.Sıradanlıkta bir hareket takılıyor gözüme.Karanlık onu saklıyor,anlayamıyorum ne olduğunu uzaktan.Uysalca bekliyorum yaklaşmayı...Oldukça sıradan bir tepe.Lise yıllarından kalma coğrafya derslerinden ;doruk noktası ve onu çevreleyen yamaçlardan oluşan toprak parçası,anlamına gelen bir doğa şekli olduğu aklıma geliveriyor birden.Bu bilginin aklımda kalmış olmasına o yıllarda coğrafyanın çok önemli bir ders olmadığını düşündüğümden şaşırıyorum.Neden bu basit yeryüzü şekli dikkatimi çekmişti?Düşünmeye başlıyorum.Tepe.Bir anı beliriyor;gençlik dönemlerim,okul yolundayım.Yollarda küçük ve büyük çaplı birçok tepe.Rüzgar yeşilin tonlarını okşuyor.Yeşil huzur verir hep bana.Bu sefer de huzur buluyorum öğrenciliğin sıkıcı atmosferinden bir anlığına kaçarak.Anılarımdan sıyrılarak gözlerimi açıyorum tekrar.Yol alabildiğince devam ediyor.Etrafına serpiştirilmiş birçok tepe.artık tepe bana huzuru çağrıştırıyor.Arada,vakit buldukça beni ziyaret eden huzuru ve mutluluğu.Hayallerimi yokluyorum,geçmişimi...Acaba tepeler bana mutluluğu fısıldıyor mu diye.Hiçbir çağrışım yapmıyor.Ama biranda kıpkırmızı bir sinyal veriyor beynim:Özgürlük.
Baharın taze nefesiyle yüzümü okşuyor rüzgar.Çiçekler bana kucak açmış rengarenk.Enfes bir koku;baharın kokusu.Rüzgarı tenimde hissettiğim her saniye özgürlük daha fazla parlıyor.Alabildiğine kırmızı.Kırmızı rengi çok sevdiğim söylenemez,genelde beni korkutur.Sınırı aşılmış bir özgürlük de kırmızı renk gibi ürkütücüdür.Ama ne kadar öyle olduğunu düşünsem de;çimenlerin saçlarını uçuşturan bu romantik rüzgar beni korkutmuyor.Aksine daha da kendine çekiyor.keşke hep rüzgarın evinde misafir kalabilsem;tepelerde.Tek başıma,özgür...Özgürlüğü hangi dozda alırsam alayım;bana zarar veremezdi baharın kollarında.hayal dünyamda oldukça haşmetli olan tepeler,özgürlüğün gözünü korkuturdu o zaman.Fakat yine yollardayım yalnız,ıssız ,karanlık...Yine sorgulamaktayım .
Farkına varıyorum bir adaletsizliğin.Mutluluk ile huzur yıllardan beri birlikte anılmış,umulmuş,yaşanmış.Oysa yollar ve tepeler çok daha uygun yaşanmaya her an.Tepelerde kısa bir an huzur.Kısa bir an yeşil.Serin bir rüzgar ve kırmızı özgürlük.Güneşten küçük bir hediye;gök kuşağı.İçinde sevgi mutluluk ve kırmızı.Hafif bir ıslaklık.Açık bir gökyüzü ve bulutlar.Umut ve yeniden huzur.