Hiçlik / Boşluk = S_onsuzluk / 1

• 11 Eylül 2012 Salı 14:38:51

Hiçlik / Boşluk = S_onsuzluk / 1


/ görmek bakmayla görülmez ,
baş-gözü nasıl gördüğünü bilmez,
O’ ki kalpten gelen kalbe dirilen
kalbin orta yerinde oturan bir hoşluk /


hani şair demiş …

Ben artık ne şairim, ne fıkra muharriri !
Sadece, beyni zonk zonk sızlayanlardan biri !
Bakmayın tozduğuma meşhur Bâbıâlide!
Bulmuşum rahatımı ben de bir tesellide .
Fikrin ne fahişesi oldum , ne zamparası !
Bir vicdanın , bilemem, kaçtır , hava parası ?
N , F , Kısakürek .

... ve .... ne matematikciyim ne felsefeci
ne edabiyacıyım ne bilimci
ne alimim ne arif
ne zalimim ne çahil
ne çokum ne de çocuk

yazarım !...

sanal olsada bilgi ve emek birikimlerimle ,
öğretmen ve öğreten kimliğimle
boşluğun hoşluğuna …
bu yazıma vesile olan hiçlik içinde sanallığa ithafen …

.... Hiçlik ve boşluk / anlatılamayan ayrılmaz ikili ,

hiçlik çıkmazında yüzüyor ,
boşluk içinde boğuluyorsa bir insan ,
ben bilinci ” vehmi benlik ” taşıyor demektir ,
o ” ki , insan olmanın erdeminden uzakta ,
kendini boşluk aynasında görendir ,

hep ben bilirim bilinci ...
kendi doğrularından başka doğru tanımayan ,
yanlışları kendince beyaz gören ,
en ön yerlerde olma hırsı içinde olan ,
görmeyi dahi göremeyen hep bir olma ” ene ” çıkmazları ,
kısmende olsa her insanın yaşadığı ,
egosuna yenik düşen vs …doyumsuzluklar,
” bana göre ise ” sevgisiz ruhlar .

...” Uçurum noktasına gelmiş ,
kendini arayış içinde olanları
bir tutmuyorum .
Onların önünde dizlerim bükülür ,
dilim lal olur , sus pus eğilirim .


... S_onsuzluk hiçliğinin içinde boşluğu yaşamak insanlığın ortak gıdasıdır
dalgalı bir denizde ‘ gel gitli imbatlara benzer,
denizin yüzeyinde beliren kabarcıklar ise ,çıkmazlarından çıkışı ,
düşünen insanın güç besini ,

oysa denizinin yansıması gibidir ,
’ insan ve sonsuzluk …
insan ve boşlukda diyebiliriz .

pekala biliriz …
boş bakış , boş laf değil ,
… mış’lı , muş’lu hiç değil …

”Her şey içinde , hiç bir şey yaşamaktır boşluk ’

dikkatli sabit şekilde aynı yere baktığımız zaman ,
göz yorulup sulanıyor ,
göz merceği puslu dünyaya dair hiç bir şey göremiyorsa..
demek ki , dünya da hiç birşey var değil , yok demektir ,

oysa !

bakmak seyretmek ruha iniş,
” insan gören bir yarattıktır ” sözünü hatırlatır
tüm insanlar ve her şey , evrenin birer boşluğudur .
sıfırlara sıfır çekeriz çoğalır , oysa sıfır hep sıfırdır

” hem her şey , hem hiç bir şey ‘ hiçlik içinde boşluk .

bilmeliyiz ‘ ki birbirimize duyduğumuz ,
doyumsuzca kucaklamalarımız dahi ,sonsuzluk içinde sonsuzluktur
boşluk ve hiçliği kucakladığımızı göremeyiz
her şey , boşluk ve hiçlik sevincidir .

...” sonsuzluk içinde , … O _nsuzluk ‘ta yoktur .

bu yüzden birbirimizin değerini daha çok kavramış ,
geriye dönüp baktığımızda ,
kaybettiklerimizi kazanmış olacağız
unutmayalım’ ki , hayat bir hayal bir çokluk içinde boşluk …
unutmayalım ‘ ki , her şey sonsuzlukla başlar , sonsuzlukla biter
tren her istasyonda duracak
mutlaka her yolcunun bineceği bir durak olacaktır

ki ...dostluk hançeri acı olur
kanser vs...hastalıklar sadece gideceğimiz sonsuzluğu alır
oysa ! bencillik enaniyetcilik hiçlik öyle mi ?
ölüm dahi herşeyimizi alır

kelimeler sihirbazı olmuş kalemimiz ,
insan sevgisinden birlikten bahsederken
bir biz olamadık ,bir biz ,
” biz bize birlik içinde bir biz ” …
sözlerini hiçliğe yazmış olmazmıyız ?


sessiz sevgiler vardır ;
boşluğun hiçliğine s_onsuz kalabilen
elleriyle yüreklerini iki kürek ortası koyan
sevgisiyle kalplerini iki kürek ortası yakan
sanki bir göz kırpması bakışı okunuşlu
sanki bozulmamış kalbi pamuk ütüsü dokunuşlu

son sözüm …
kendine esir düşmüş sürgün ruhlara …
sevgiden bahsedipde sevgiyi vermeyen hiçliğe ,
insanın kalbine inmeyi bilmeyen , erdemlikten uzak ,
özelliğine özeni göstermeyen ,menfaat düzeni kurmuşlara ,
kendini eniz üstü görse dahi , sevgiden bahsedemez ,
insanlara verebileçeği hiç bir şey yoktur .

istatiklere baktığımızda dünya insanları arasında ,
en çok kucaklayan ve anlaşılan ,
en çok sevgisini belirten ve sıcak kanlı ,
en içten insan olmamızı göstermesine rağmen ,
neden birbirimizi anlamayız ?
bu da bir boşluk içinde ego hiçliği olamaz mı ?,


Gülay GÖKTÜRK .