- 1820 Okunma
- 13 Yorum
- 5 Beğeni
GİDERSEN FESLEĞEN KOKUSU BIRAK AVUÇLARIMA
// Gidersen fesleğen kokusu bırak avuçlarıma
Gözlerime son bir iz bırak gözlerinin kahvesinden
Saçlarıma bir tutam rüzgâr sun. Dağılsın dağların yamaçlarına..//
..........................
Bir kızıl kıyamet şimdi ardımda kalan..
Umuda bezenmişken sesim sözüm, zor değildi bir ömrü 35 yıla sığdırıp, kenarında oturduğum uçurumdan yuvarlanmak. Zor değildi yıllarca şifa sunan ellerimi uzatıp, şifa aramak. Ya da umutla bakan gözlerimi yolun yarısında ölüme kapamak.
Bir başına olsaydım, bunların hiç biri zor değildi..
Anneydim ben. Evlattım, kardeştim, eştim, arkadaştım, dosttum..
Ama önce anneydim. Nasıl ardıma bakmadan gidebilirdim. Savaşmadan nasıl ölümü seçebilirdim.
Pes etmek yakışır mıydı anne yüreğime..
Tüm kapılar kapansa bile, nefes almak eziyete dönüşse de, ömrümce hayata gülümseyerek bakan gözlerim, soluk da olsa o umut ışığına tutunacak, o ışıkla bakmaya devam edecekti..
İçimde beni ele geçirmek için çoğalan hücrelerime teslim olmak kolaydı. Zor olan kendi bedenime savaş açmak ve onu en ağır silahlarla vurmaktı..
İyileşmek adına atılan her adım da, aslında ölüme giden yola taş döşemekten başka bir şey değildi. Sıkılan her kurşun, çok da uzak olmayan yarınlarda yeni kanserlere davetiye idi..
Ama yine de vazgeçemezdim bu savaştan. Ardımda gözü yaşlı iki çocuk bırakacağım düşüncesi, o kurşunları seve seve göğsümün tam ortasına yemem için yetti..
Uzun ve zorlu bir yoldu bu. Umudun defalarca tükendiği, yine de her defasında o zayıf ışığa tutunarak yürüdüğüm bir yol..
Yüz yüze kaldığım şey, hayatın bir gerçeği ve gereğiydi.. O hayatı, içinde her şeyin olduğunu bilerek yaşadım hep.. Yani, kanser olmak bile hayal kırıklığına uğratamadı beni.
Kendime acımadım hiç..
Asla “neden ben” de demedim.
Küçücük bedenler ölüyordu. Tecavüze uğrayanlar, işkence görenler. Kazalar..
Neler yoktu ki hayatın içinde..
O yüzden yaptığım ilk ve en önemli şey kabullenmek oldu.. Hem de aileme bile psikolojik destek verebilecek kadar. Ölmekten korkmuyordum da, çocuklarım, eşim, annem-babam, kardeşlerim ardımdan nasıl toparlayacaklar diye düşünüyor, buna dertleniyordum..
İki kez yürüdüm o yolda. İki kez döndüm uçurumun kıyısından geriye. Hiç isyan etmedim. Sadece tek şey istedim.. Biraz zaman..
Çocuklarımı büyütebilmek için biraz daha zaman..
Tekrar yürür müyüm, bilinmez.. Yol nerede biter bilinmez..
Bildiğim şey; hayat beklemez...
04.07.2015
SUEÑO
YORUMLAR
Mısrâ-i Âzâde
Teşekkür ederim..
Aygün Deniz
KULUZ. DÜNYA FANI. COK SEY GELIR BASIMIZA. HER SEY INSANLAR ICIN. UMUTSUZLUK ZAYIF VE ACIZ INSANLARIN ISIDIR. MÜHIM OLAN DAYANMAK SABIRLA MÜCADELE.VE ISTEMEK ICTENLIKLE. BILMEM KI NE HAYATLAR VAR DÜNYADA. NE ACI CEKENLER. NELERLE MÜCADELE EDENLER. BENI DUYABILIYOR MUSUN?
Mısrâ-i Âzâde
Ben ilk kemoterapimi almaya giderken, pusette bir bebek gördüm. Solgun küçücük yüzünde maskesi vardı, belli ki o da kemoterapi alıyordu..
O küçücük beden dayanıyorsa, sen de dayanacaksın dedim kendime..Pes etmeye hakkın yok!
Hayat bu..Dünyanın her yerinde, her an acıyla kavruluyor insanlar..
Teşekkür ederim..
Hayat ne garip!
Kimileri can hıraş
kimileri canı dişe bağlar...
Duraksadım. Dışarıda yağan yağmur yansıttı bir an gerçekleri...
Kendim kaşındım okumak için.
şimdi parmaklarımın arasına sıkıştırmam gerek bir nikotini...
Mısrâ-i Âzâde
Hassasiyetinize teşekkür ederim.
İyiyim ben şimdi/lik
Yalnızlık Abidesi
Yok yok!
o beni çok seviyor
şiir'lere dalıp onunla ilgilenmediğimi hatırladım bir an :)
Yalnızlık Abidesi
Ayrılmaz ikiliyiz.
Ne zaman darlansam düşlerimdeki darağacında hemen yardıma koşuyor.
O beni anlıyor bende ona para ödüyorum.
:)
Sen doğru olanı yapmışsın aldığın kararlarda. Bu gücün hiç yılmasın isterim, aklından sevdiklerini hiç çıkarmadan. Geçmiş olsun demek isterim ve bir daha hiç gelmemiş olsun o hastalıklar. Lakin oluncada elden birşey gelmiyor mücadele dışında. Sueno, hayranlığım ve ilgim daha çok artıyor sana. Ben hiç bunları yaşamamışken tutunamıyorum hayata, sen neler yaşamışsın ve dimdik ayaktasın. İşte taktire laik birşey varsa oda senin bu bilinçli yapın ve güçlü karekterindir. Şiirlerini , yazılarını bastırmanı isterim Sueno, bir çok kişiye ilham olacağından şüphem olmadığı için söylüyorum bunu.
Hayat dalgalı bir deniz
Sen o dalgada mücadele etmiş ve başarmışsın
Binlerce fırtına atlatmışsın
Hani derler ya " dalgasız denizde herkes kaptan" diye.
Sen dalgalıdada kaptansın.
Umarım bu başarılı mücadelen ve doğru kararlarınla
Yuvanızın mutluluğu, huzuru ve sağlığı
Daima sürer.
İyi geceler arkadaşım. .
Mısrâ-i Âzâde
Anneliğimden aldığım bir güç bu sanırım.
öncelikle Allah şifalar versin şaire güçlü azimli ne istedigini bilen kendinden önce çocuklarını düşünen bir annenin yaşam ile mücadelesini anlatan bir yazı okudum o çaresiz anlarınızda
çocuklarınız ve yakınlarınızın sevgi ve ilgilerinin sizlere en büyük moral olduğuna inanıyorum inşallah bundan sonraki yaşamınızda tüm sevenlerinizle birlikte mutlu bir yaşam sürersiniz
Mısrâ-i Âzâde
Direncin dili olsaydı eminim lehcesi yüreğinde annelikle ve ölümü tartan bir kadının nefesi olurdu muhteşem bir direnç ve umutsuzluktan doğan umudun yolculuğunda inanın azminizi yaşamı kendi pencerenizden irdeleyerek nasıl dik durulacagını her zorluğa gıpta ederek okudum... iyiki yendiniz o illeti ve bir daha da yaşamazsunız umarım ki;sizin yaşama duruşunuz ve tutunmanız inanın çaresizlik içinde olan bir çok insana umut ve bende başarabilirim dedirtecek ve çare olacak kadar dik ve onurlu... çok geçmiş olsun yazı mı her zaman ki gibi çok çok güzeldi...
Mısrâ-i Âzâde
Umut hep baki, nefes aldıkça..
Yazıya yorum yapılmış olması nedeni ile ana sayfada görünce uğramak istedim . İyi ki de gelmişim ve okudum. Çünkü ben bu yazıda kocaman bir yürek gördüm. O yüreğin nasıl cesurca çarptığını ve nasıl yaşama tutunduğunu. Sevdiklerine bile cesaretiyle moral oluşunu.
Öyle güzel ki kanser hastalığı karşısındaki duruşunuz. Hiç isyan etmeden ve neden ben diye sorgulamadan. Herkes aynı cesareti gösteremez. Kaldı ki bu hastalıkta en önemli şeylerden biri de moral.
Allah sizi yavrularınıza ve sevdiklerinize bağışlasın. Dilerim bir daha o uçurumun kıyısında hiç olmazsınız. Çok geçmiş olsun Allah şifalar versin.
Yazınız da en az şiirleriniz kadar güzeldi. Ama sanırım hem şiirlerinizi hem de yazınızı böylesine güzel yapan şey yüreğiniz.
Allah'a emanet olun
Sevgilerimle
Mısrâ-i Âzâde
Bu yazıyı iyileştikten sonra kaleme almıştım. Şimdi iyiyim şükür..
Hayat işte..Neyi var neyi yok hep bizim için..
Canım yaa, nasıl bir paylaşımdı bu... Yüreğimi sızlattın...
Çok geçmişler olsun, Allah ım seni evlatlarına, sevdiklerine bağışlasın ve aynı mücadeleyi veren tüm anneleri, herkesi.
Sağlıklı uzun yılların olsun inşallah evlatlarınla birlikte geçireceğin...
Sevgilerimle
Mısrâ-i Âzâde
Sağlık en büyük servet..
Sevgi ve selamlar..
Ne denir ki şimdi? Ne söylenebilir ki...
Bir kadın ve üstelik bir anne olarak içim kanayarak okudum yazını sevgili Sueno... Atlattığına çok sevindim; Allah seni önce evlâtlarına bağışlamış, sonra da tüm sevenlerine çok şükür!
Bundan sonra ileriye çevirip yönünü sağlıklı ve mutlu yaşayabileceğin kocaman bir ömur diliyorum sana..
Öpüyorum gözlerinden...
Mısrâ-i Âzâde
Ben iyiyim ve dilerim ki, Allah şifa bekleyen herkese şifa versin..
Sevgi ve selamlar..
gerçek manada gücünüze tanık oldum ve bir o kadar yürekten sarsıldım yazınızı okuduğumda.
Çok ama çok geçmiş olsun.
babamı bu hastalıktan kaybetmek hayatta aldığım ilk büyük darbedir. Yüce Rabbim tüm hastalara şifalar versin ve dertlerine derman olsun. Tanıyıp tanımamam hiç mi hiç önem arz etmemekte.
Şimdi gelip gördüm de verdiğiniz yanıtları inanın ki içime su serpildi. Çok geçmiş olsun.
İyi olun siz ve mutlu olun.
Tüm güzellikler sizinle ve ailenizle olsun.
Allah'a emanet olun gönül dostum.
Selamlar, saygılar efendim...
Mısrâ-i Âzâde
Ve hassasiyetinize çok teşekkür ederim.
Allah tüm şifa bekleyenlere versin şifasını..
Saygılar..
Umarım yazdıkların şakadır.Beni ağlattın.Çünkü o kadar itina ile yazılmış bir yazı ki... Kalite ben buradayım diyor.Ben o hastalığı hiç sevmedim.Torunumun tedavisi üç yıl sürdü.Çok sevdiğim bir dostumu kaybettim.Gel burası küçük bir kasaba. Ben sana doğal yiyeceklerle bakarım canım...
Mısrâ-i Âzâde
Torununuz için üzüldüm çok.. Hastalık sevilmez elbet ama çocuklara ve gençlere hiç kıyamıyorum ben de..Dik duruşum da bundandı zaten.. Çocuklar bile aynı acıyı çekiyorsa, benim kendime üzülmem haksızlıktı..
Çok şükür iyiyim şimdi..
Ve çok teşekkürler güzel sözlerinize..
mehpare gökçe
Tanrım seni sevdiklerine bağışlasın.Kıyamam sana.Tanımıyorum ama,sanki benim bir parçam gibisin....
Mısrâ-i Âzâde
mehpare gökçe
Mısrâ-i Âzâde
Ben de iyiyim beş yıl oldu tedaviler biteli..Hassas yüreğiniz iyi hissettirdi bana..
Çok sağolun..
ben ne yazacağımı bilemiyorum inanın...
üzgünlüğümü belirtip karamsar bir yazı yazıp sizi üzmekte istemiyorum
lakin yazıda belirttiğiniz mücadaleyi bütün kalbimle destekliyorum.
yakın çevremde birkaç kişi var bu illeti yenen
biride çocuk doktoru bir bayandı; ilkini tam bilmiyorum ikinci defasına on bir ay hastahanede kaldı ve şuan çok iyi durumda
asla mücadeleyi ve kendini bırakmadı...
yazınızda da sizde o kararlılığı gördüm ve inanıyorum sizde ışın ablamız gibi yeneceksiniz kanseri
çok çok geçmişler olsun, mevla tez zamanda şifaya kavuştursun sizi şiirdaşım.
Mısrâ-i Âzâde
Ben de hiç karamsar olmadım.. Çok daha önceleri bile hayata bakışım hep bu yönde idi..
Ardımda bırakalı beş yıl oldu..Dilerim kimse yüz yüze gelmesin..
İyi dileklerinize tekrar teşekkürler..
ahh kuzum yaaa:( sevinerek geldim sayfana yazı asmış okuyayım diye ama keşke gelmeseydim :( fena oldum birden ne bileyim :( ama ben biliyorum ki anne olmak başlı başına bir dirençtir tek başına bile ve yine biliyorum ki sen evlatların için yeneceksin o illeti! her zaman derim, benim ölmeye bile hakkım yok, çünkü ben bir anneyim...sen de öyle canım benim, moral ve azimle aşacaksın o zorlu yolu ve dimdik duracaksın evlatlarının başında, buna inancım sonsuz...yazmak en iyi terapidir, sık sık yaz ve içini fök buraya ve hep önüne bak, ardına değil! ışıklı ve mavi bir yol var önünde unutma!
çok çok geçmiş olsun diyor, yüreğimce sevgi gönderiyorum o kocaman yüreğine...<3 <3 <3
Mısrâ-i Âzâde
Ve sen ne güzel özetlemişsin tek cümleyle öyle :)
Anne isen, ölmeye bile hakkın yok..
Çok şükür iyiyim şimdi..Gözlerim hâlâ gülüyor..
Ve o ışıklı mavi yol var ya..her daim önümde uzandığına inandım..
Hep de inanacağım..
Sevgimle...